- Traantjes laten

Ilse heeft haar eerste traantjes gelaten. Het duurt even voordat baby’s kunnen tranen omdat de traankliertjes zich nog moeten ontwikkelen na de geboorte. Ondanks dat we weten dat het verdriet door de tranen niet plotseling groter kan zijn dan daarvoor, lijkt het toch allemaal veel dramatischer als ze huilt met tranen dan zonder tranen.....
Dachten we onszelf redelijk aangepast en voorbereid te hebben voor de komst van Ilse, lopen we toch nog tegen een praktisch probleem aan. De auto is namelijk te klein. Nu hebben we zeker geen kleine auto, maar bijvoorbeeld de kinderwagen past -met moeite- nét door de opening van de achterbak, en dan passen in het geval van een vakantie bijvoorbeeld onze tassen er echt niet meer bij. Een wat hogere wagen, of een zogenaamde hatchback of station zou een uitkomst zijn. Maar eens even rustig de tijd nemen om wat rond te gaan kijken.
Ik was van plan om in dit bericht te schrijven dat de krampjes en hik-buien aan het afnemen zijn. Maar afgelopen nacht en vanmorgen was het weer flink raak. Zo vervelend als dat het voor ons is (Betty heeft maar weinig uurtjes kunnen slapen), het is nog veel vervelender voor Ilse zelf. Het is duidelijk dat ze er behoorlijk mee ‘in haar maag’ zit, om even een scherpe woordspeling te gebruiken.
Hieronder weer een foto van dinsdag jongsleden. De speen lijkt misschien groot, maar dat valt in werkelijkheid best mee. Haar gezichtje is gewoon nog klein denk ik....

Sander.

- Grote kleine Ilse

Afgelopen week zijn we voor de eerste keer naar het consultatiebureau geweest met Ilse. Alles was goed met haar, ze is ondertussen meer dan een kilo zwaarder dan bij de geboorte, en wij konden er vragen kwijt die ons als beginnende ouders bezig hielden. Met z’n 3-en konden we daarna gerustgesteld en gezond verklaard door het enorme beestenweer terug naar huis. Want rotweer is het wel geweest de afgelopen weken, de bijna constante wind en regen zorgde er voor dat Ilse maar weinig buiten is geweest. Voor de komende dagen ziet het er ook niet goed uit helaas.
We hebben gehoord dat na drie of vier weken na de geboorte, als de darmen zich verder ontwikkelen, het heel normaal is dat baby’s regelmatig last van krampjes hebben. Ilse heeft haar goede en slechte dagen wat dat betreft. Gelukkig zijn de meeste nachten heel rustig, maar zeker overdag heeft ze vaak last van krampjes en moeite met het verwerken van de voeding. Dan komt ook bijna altijd een deel van de voeding weer terug.
Als Ilse later overgaat van moedermelk naar kunstvoeding, en later weer van kunstvoeding naar vaste voeding, krijgen we weer een periode waarin de darmpjes op zullen gaan spelen omdat zij zich moeten aanpassen aan de nieuwe voeding.
Afgelopen weekend weer kraamvisite gehad. Hun eerste reactie was dat Ilse zo klein is. En zo horen we dat wel vaker. Het blijft ons steeds verbazen dat mensen Ilse zo klein vinden. Voor ons is ze in de afgelopen 5 weken al zoveel gegroeid. We zouden bijna vergeten dat ze eigenlijk pas een paar dagen geleden geboren had moeten worden als we uitgaan van de uitgerekende datum.
Er zijn wat positieve ontwikkelingen op het gebied van de opvang. Het ziet er naar uit dat we drie dagen opvang hebben, weliswaar niet op de kinderopvang die bovenaan ons lijstje staat, maar hij staat gelukkig ook niet onderaan. We blijven ingeschreven staan bij de opvang van onze eerste keus, maar daar zullen we waarschijnlijk niet vanaf april welkom zijn. Als Betty in april weer gaat werken hebben we in ieder geval opvang bij een goede kinderopvang. Dat scheelt een boel zorgen.
Hieronder weer wat fotootjes. Als het opvalt dat het groene truitje dezelfde is als die Ilse op de foto’s van vorige week aanhad, betekent dat niet dat ze nooit wat anders aan heeft. Het is alleen maar toeval, dat kan ook bijna niet anders, want alle truitjes worden meerdere keren per week gewassen.....
De eerste twee foto’s laten goed zien hoe Ilse er uitziet als ze net voeding heeft gehad, suf en tevreden dus. De derde foto is van het badje afgelopen weekend. En de laatste is hoe Ilse er uit ziet als ze voeding wil.
Tot de volgende keer.

Suf en tevreden....

Misschien lijkt het net alsof ze nadenkt, maar dat is echt niet zo.

Mama, laat me niet los!

Meer....meer......MEER!!!

Sander.

- Ilse 1 maand oud

Vandaag is de eerste ‘vermaanddag’ van Ilse. Precies een maand geleden werd ze geboren, vanavond om 20.20 uur om precies te zijn. Het lijkt al veel langer geleden en er is al veel veranderd.
Het ritme van de huilbuitjes worden wat voorspelbaarder, aan het einde van de middag en begin van de avond is het eigenlijk iedere dag wel raak. We merken wel dat Ilse dan veel last heeft van luidruchtige en opspelende darmpjes. We halen haar niet direct bij de eerste kreetjes uit bed, maar als het huilen lang aanhoudt en er geen aanwijsbare reden voor is, is er maar één manier om haar rustig in slaap te krijgen en dat is door haar bij Betty of mij op de borst te leggen en samen op de bank te liggen. Gelukkig is de onrust ’s nachts merkbaar minder en slaapt ze veel rustiger. De meeste nachten worden maar eenmaal onderbroken voor een voeding, terwijl tijdens de onrustige uren bijna iedere 3 uur wel een voeding moet worden gegeven.

Afgelopen vrijdag zijn we bij de kinderarts in het ziekenhuis geweest. Dit was een standaard controle-afspraak die al bij de geboorte gepland was. Dokter Snoep -leuke naam voor een kinderarts- heeft haar gewogen, wat andere metingen gedaan, naar haar longetjes geluisterd en nog wat andere checks gedaan. Conclusie was dat alles heel erg goed gaat en dat ze niet meer terug hoeft te komen voor vervolgcontroles. Als er nog twijfel was over enig punt van de ontwikkeling van Ilse, of over ons als ouders, zouden er nog wel vervolgcontroles zijn. Goed nieuws dus.

Ik had al eens geschreven over de mogelijke problemen met de kinderopvang als Betty weer gaat werken. Er is weer wat laatste nieuws hierover. Afgelopen weekend kwamen we iemand tegen die bij Betty op de zwangerschapsgym heeft gezeten. Ondanks het feit dat zij nog niet ingeschreven stond heeft zij een aanbieding gehad van de kinderopvang voor één dag per week. Wij hebben nog niets gehoord van dat bureau ondanks dat we al een maand of acht ingeschreven staan! We hebben het bureau gebeld en gevraagd of er plaats voor ons was. In eerste instantie kregen we weer nul op rekest, pas na het noemen van bovenstaande situatie kregen we plotseling 2 dagen aangeboden..... Nu wordt deze aanbieding op papier gezet en krijgen we die binnenkort toegstuurd. Zelfs een derde dag zou mogelijk kunnen zijn, maar dat was nog even afwachten.
Helaas is deze plek niet onze eerste keuze, maar ook niet onze laatste keuze. Het is dus even afwachten op de uiteindelijke aanbieding op papier van dit bureau en van het bureau van onze eerste keuze en dan kunnen we wellicht onze keuze op korte termijn maken. Dit alles was weer een voorbeeld van hoe ondoorzichtig de hele kinderopvang is georganiseerd. In de regio’s waar de kinderopvangcapaciteit beperkt is -in groeiregio’s en nieuwe (vinex)wijken rond en in de grote steden- wordt het heel moeilijk gemaakt om volledig door te werken na de zwangerschap. Zelfs nu dit bevordert wordt vanuit de overheid.

Genoeg over die saaie zaken, zoals beloofd zijn er weer wat fotootjes. Omdat het ’s avonds snel donker is is het moeilijk om heel veel foto’s te nemen. Ik wil liever niet flitsen als ik foto’s van Ilse neem en dan is het eigenlijk niet mogelijk mooie foto’s te nemen binnenshuis met kunstlicht. Hieronder dus weer wat van afgelopen weekend. Ook eentje met mama achter de kinderwagen toen we een stukje langs de plas liepen.

Ilse na de voeding met een voldaan gezicht, met een spuugbel op haar lippen.

Spreekt voor zich, een neusje.... Je ziet het, nieuwe ouders vinden inderdaad de simpelste dingen al leuk en bijzonder....

Haar vingertjes aan de duim van mama.

Haar oogje.

En mama achter de kinderwagen, je kunt zien dat het best koud was.

Sander.

- Ilse na 3,5 weken

Ilse is nu alweer meer dan 6 pond zwaar.
We merken dat ze verandert en haar energie in andere dingen kan steken dan alleen maar slapen en eten. Ze huilt duidelijk vaker dan in de eerste twee weken. Zeker eind van de middag en begin van de avond is het vaak prijs. Waarschijnlijk was ze de eerste twee weken hard aan het werk om te groeien en had ze weinig energie over om te huilen. Het is voor ons nog steeds niet helemaal duidelijk wanneer het huilen veroorzaakt wordt door honger, te warm of te koud, vermoeidheid, krampjes, een vieze luier, of dat ze een huiluurtje heeft. Een huiluurtje schijnt normaal te zijn, maar bij ons brengt het soms een beetje onzekerheid.

Ilse ‘speelt’ nu ook. Na de voeding blijft ze nu nog even wakker, de ene keer wat langer dan de andere keer. Dan zwaait ze wat met haar armpjes en kijkt ze nieuwsgierig om zich heen. Dit is wat op haar leeftijd overeenkomt met spelen. We proberen dan te herkennen wanneer ze moe wordt om haar dan tijdig in haar bedje te leggen. Dan is het weer een uur of twee slapen en begint de cyclus van voeden - spelen - slapen weer opnieuw.
We zijn ondertussen ook al buiten geweest met Ilse en de kinderwagen. De eerste 2 weken hebben we dat bewust niet gedaan omdat ze nog te gevoelig was voor kou. Vorige week was ik nog vrij van werk en zijn we met z’n drietjes een stukje gaan lopen. Het was even een strijd wie de kinderwagen mocht duwen, maar omdat mama wist dat ze nog mogelijkheden genoeg zou krijgen als papa weer aan het werk is besloot ze de verstandigste te zijn en papa z’n gang te laten gaan.
Verder beginnen nu de kleinste kleertjes wat krapper te zitten. Aan het begin, nadat Ilse zich iets meer dan 4 weken te vroeg aankondigde, hebben we snel wat kleine maatjes bij moeten kopen, maar het ziet er naar uit dat we binnenkort toch al weer naar de volgende maat toe moeten.

Het is ook niet gek dat ze zo groeit, ze eet (drinkt eigenlijk) veel meer dan dat ze voor haar lichaamsgewicht nodig heeft. Hoewel het uitgangspunt is dat er per dag 150ml voeding per kilogram lichaamsgewicht in moet (= 450ml), zit Ilse al steeds op meer dan 600ml per dag. Geen zorgen gelukkig, één van de voordelen van borstvoeding is dat er nooit teveel gegeven kan worden. Dit in tegenstelling tot flesvoeding.
Ten slotte ook nog wat minder goede ontwikkelingen.....
Toen de zwangerschap nog maar net bekend was hebben we Ilse direct bij diverse kinderopvangbureaus ingeschreven. We hadden al gehoord dat de opvangcapaciteit in onze regio krap was dus dachten we dat we er niet vroeg genoeg bij konden zijn.
Ilse is bij 7 of 8 bureaus ingeschreven, maar van de eerste 4 hebben we al gehoord dat er zeer waarschijnlijk geen plek is voor haar als Betty weer moet gaan werken. Ondanks onze flexibiliteit, Betty gaat drie dagen per week werken en de opvangmogelijkheden zullen bepalen welke dagen dat zullen zijn, ziet het er erg somber uit. We gaan nu eens kijken of er bij zogenaamde gastouders wel plek is vanaf april. Gelukkig hebben Betty en ik een flink aantal verlofdagen gespaard, misschien dat we die nog nodig gaan hebben tegen die tijd.

Helaas geen foto’s deze keer. Komend weekend weer een paar nieuwe schieten en die -of een deel daarvan- zal ik hier dan weer posten.
Sander.

- Onze dochter Ilse

Afgelopen 14 december is iets meer dan 4 weken voor de uitgerekende datum onze dochter Ilse geboren, ’s avonds om 20.20 uur om precies te zijn. Betty had de dag ervoor haar laatste werkdag gehad en in de vroege uurtjes van de eerste ochtend van haar zwangerschapsverlof braken de vliezen.
De bevalling ging niet heel soepeltjes, maar achteraf is alles goed gekomen. Ilse had moeite met het verlaten van de buik, de navelstreng was drie (!) keer om het nekje gedraaid en één keer om het lichaampje heen. Daarnaast zat het hoofdje klem achter een spier. Uiteindelijk werd het daarom toch een keizersnede en zelfs daarbij heeft het even geduurd voordat het hoofdje als laatste naar buiten kwam. Voor medisch-geschoolden onder ons, de APGAR-score na 1 minuut was maar 2. Dit betekent dat op 3 van de 5 criteria Ilse geen enkel teken van leven gaf. Gelukkig was er snel verbetering zichtbaar en was de score na 5 minuten al een 9.
Maar nu genoeg over de bevalling. Het belangrijkste is nu dat ze er is en dat alles erg goed gaat. Al heel snel mochten moeder en kind het ziekenhuis verlaten, en ook de gewichtstoename van Ilse was na enkele dagen al ingezet. De afgelopen dagen zijn we voor het eerst naar buiten geweest met Ilse in de kinderwagen, een blokje om. Nog niet heel ver weg omdat we geen risico mogen nemen met de temperatuur van haar.
Ilse eet goed en groeit als kool, haar geboortegewicht was 2435 gram, maar haar gewicht ging als snel hard omhoog. Hieronder wat foto’s van haar. Als je op de foto’s klikt krijg je een grotere versie te zien. Ik zal bij iedere foto even iets vertellen, bijvoorbeeld over de datum waarop de foto genomen is omdat we het idee hebben dat ze met de dag groter wordt, anders uit haar ogen gaat kijken of er gewoonweg anders uit gaat zien.
De komende tijd zullen we vaker een berichtje en foto’s hier achter laten. Dus kom nog eens terug.
Ten slotte, iedereen een heel voorspoedig 2008 toegewenst!

In de operatie kamer, zo rond half negen, nadat de kinderarts alle testjes heeft uitgevoerd werd Ilse bij mama gelegd.

Na enkele minuten werd Ilse weggehaald en naar de couveuse kamer gebracht. Mama moest even herstellen van de keizersnede en lag daarna nog heel even op de intensive care ter controle.

Dit is Ilse 4 dagen later. Nog steeds op de couveuse kamer. Eerste badje heeft ze al achter de rug en haar leven bestaat verder alleen nog uit eten en slapen.

Dit is op dezelfde dag, ze is ondertussen op de kamer bij mama. Ilse deed het zo goed, hield zichzelf zo goed op temperatuur, dat de warme couveuse kamer niet meer nodig was.

Dit is Ilse, ondertussen 9 dagen oud. Ze is nu al een paar dagen thuis en ligt aan de borst. De arts had niet gedacht dat ze al zo snel mee zou kunnen, maar Ilse doet het zo goed dat het al kan.

Even een close-up recht in de camera. Nog steeds 9 dagen oud (eigenlijk had ze dus nog drie weken in de buik moeten zitten). Bijna alle kleertjes zitten nog een beetje ruim.

Ilse en mama op Eerste Kerstdag. Naast de kerststal die ze heeft gekregen. Hier is ze 11 dagen oud.

En een foto gemaakt op Tweede Kerstdag. Ilse weegt al 2670 gram en is dus al 235 gram boven haar geboortegewicht.

Hier is Ilse 2 weken oud en bijna 2800 gram.

Dit is weer twee dagen later, ze is nu 16 dagen oud en ligt in haar fleece “wrapper”. Ze is nog zo klein en verdwijnt bijna in de “wrapper”, maar hij is zo lekker warm…

Een foto met papa, lekker liggen bij papa of mama is wat ze het liefst doet. Dan slaapt ze bijna direct en wordt pas weer wakker als wij haar wekken.

Dit is een foto van vandaag, ze is hier dus bijna 3 weken oud. De temperatuur van een badje is heeeel belangrijk. Te warm is natuurlijk niet goed, maar een graad te koud is ook echt niet fijn! En dat laat ze dan weten ook….

Sander.