dinsdag 29 maart 2011

- Fietsen

Ilse rijdt al een tijd op de loopfiets. Dat gaat prima. En nu het buiten-seizoen er is vonden we het een goede tijd om Ilse een echte fiets te geven.
Omdat ze haar evenwicht op de fiets al goed geoefend heeft op de loopfiets, wilden we proberen om gelijk zonder zijwieltjes te beginnen. We hadden namelijk gehoord dat dat vaak goed gaat na een loopfiets. Nou, dat is absoluut waar!
Gelijk bij de eerste keer op de fiets bleef ze overeind zolang ze bleef trappen. Bij de tweede keer had ze het trappen al door en kon ze de hele straat uit fietsen zonder dat we hoefden in te grijpen. We blijven natuurlijk meelopen, want als ze moet stoppen moeten we haar nog helpen. We hebben een heel handig vestje geleend voor het oefenen. Dat vestje heeft een handgreep op de rug waar we haar kunnen vastpakken als we het mis zien gaan.
Waar we nu aan moeten gaan werken is het remmen en stoppen. Ook zelf opstappen en vaart krijgen is moeilijk. Maar als Ilse op de fiets zit, en we haar heel zachtjes een beetje vooruit duwen kan ze wel zelf vaart genoeg maken om lekker weg te fietsen.

Hieronder een filmpje van de tweede keer dat ze op de fiets aan het oefenen was. Aan het begin zie je haar heel soepel een (best krap) bochtje nemen. En vlak daarna schiet ze met haar voetje van de trapper, maar blijft ze toch overeind en fietst ze rustig door. We zijn heel trots op haar!


Dit is pas de tweede keer dat ze op een fiets zit!

Tot de volgende keer.

Sander.

maandag 28 februari 2011

- Van alles wat

Bijna 2 maanden zijn voorbij gegaan sinds het vorige weblogbericht. En om eerlijk te zijn, er valt ook niets opzienbarends te melden. Ilse is niet ziek geweest, ze doet alles zoals een meisje van drie het zou ‘moeten’ doen, ze houdt van de dingen waar meisjes van drie van ‘horen’ te houden, en ze manipuleert papa en mama zoals alleen een kind van drie kan.

Ilse is de hele winter nog niet één keer ziek geweest. Zelfs geen flinke verkoudheid gehad. Op zich heel fijn natuurlijk, maar ze zeggen ook dat de weerstand van kinderen mede opgebouwd wordt door ziek te zijn. Dus tja, wat kunnen we er van zeggen… In ieder geval is Ilse niet iemand die erg vatbaar is voor griepjes en koudjes!
Dat zou je trouwens niet zeggen van haar als je ziet hoe hysterisch ze soms kan worden als we buiten zijn en er een ijzige wind waait. We zaten eens op de fiets met Ilse bij mama achterop. Het was koud, Ilse had haar muts op, wij onze handschoenen aan. Ilse begon op een gegeven moment met beide handjes op haar oren en strak tegen de rug van mama aan te huilen en schreeuwen dat ze nu naar binnen wilde en dat het zeer deed en hoe erg het allemaal wel niet was. Ook toen de sneeuw er lag, en ze maar al te graag buiten wilde zijn, gaf ze bij wat wind en vallende sneeuw als snel huilend aan dat ze weer naar binnen wilde.
En ook als we binnen zijn, en ze weet dat het buiten licht regent of koud is, dan is ze met geen tien paarden naar buiten te krijgen. Gelukkig houdt ze zich goed bezig binnen, maar we willen natuurlijk ook dat ze wat buitenlucht krijgt. Nou, wat Ilse betreft hoeft het niet… Misschien moeten die zeebonk-genen van de Van der Veens zich nog activeren ergens in de toekomst…

Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat. Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Toch buiten gekomen om de eendjes te voeren Dit was vlak voordat we op de fiets terug naar huis moesten

De interesses van Ilse zijn ook op z’n zachtst gezegd nogal onderhevig aan verandering. Zo voelde ze rond Sinterklaas er nog niets voor om haar Zwarte Pieten pakje aan te trekken, nu heeft ze een vlinder/fee pakje wat ze maar al te graag draagt. Misschien omdat deze roze is, want ze is nogal van het roze en paars.
Begin deze maand zijn we naar het theater geweest met Ilse, naar een voorstelling van Dirk Scheele. Sindsdien staat de cd met liedjes zo goed als dagelijks aan. Qua muziek staat Dirk nu duidelijk met stip bovenaan en zijn Ageeth de Haan en K3 tenminste voor even minder populair.
Qua TV is het naast Bob de Bouwer sinds kort In de Droomtuin waar ze graag naar kijkt. Ze heeft er al wat knuffeltjes van die ze meeneemt naar bed, en een boekje is ook al ontelbare keren gelezen. De belangrijkste figuurtjes uit In de Droomtuin zijn Iggle Piggle, Makka Pakka, de Tombliboos en Upsy Daisy. Upsy Daisy is de favoriet van Ilse, ze zingt vaak het liedje van haar. Upsy Daisy altijd blij, Doet haar Upsy dans met mij! Daisy lijkt net op een bloem - Ipsy Upsy Daisy boem!

Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat. Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Ilse in haar nieuwe pakje Werken aan het schilderij voor op de muur in haar nieuwe kamer

Ilse ontwikkelt zich prima, ze hangt nog wel erg aan ons. Ze vindt het soms nog moeilijk om zich alleen te vermaken en als we boos worden lijkt ze daar soms erger van uit haar doen dan je zou mogen verwachten. We zien dat dat soms gespeeld is van haar, maar soms is het ook echt.
Sinds kort is ze rollenspellen aan het spelen met haar knuffels of Duplo figuren. Hele verhalen worden door haar bedacht en hardop gespeeld.
Ook heeft ze uitspraken die ze waarschijnlijk op de opvang heeft opgepikt. Uitspraken als “Is helemaal niet zo erg hoor”, “Rustig, rustig, zo kan ik de liedjes niet horen” of “Was een ongelukje, ging niet expres”.
Het is ook leuk om te zien dat de ontwikkeling van haar tekenvaardigheden volgens het boekje verloopt. Eerst was ze wat aan het krassen, had ze zelfs moeite met de stift op het papier te krijgen. Daarna werd het krassen, van die heen-en-weer strepen. Daarna kregen we spiraalvormige krassen gevolgd door grote cirkelvormige figuren. En nu tekent ze steeds meer binnen de lijntjes en probeert ze de stift net zo in haar handjes te houden als wij doen. Ze tekent zelfs zo fanatiek binnen de lijntjes dat ze door het papier heen kleurt.
Haar ontwikkeling heeft ook gevolgen voor ons. Sinds kort heeft ze namelijk door dat papa en mama soms iets anders eten en drinken dan zij… En dus wil ze dat wat wij hebben en niet wat zij zelf heeft. Voor ons dus even geen frisdrank of dropjes tussendoor meer… Het is nu wachten op het moment dat ze door gaat krijgen dat anderen meer hebben dan zij en dat ze dat oneerlijk vindt.
Ilse heeft nog steeds geen problemen met slapen, dat doet ze nog tussen de 11 en soms wel 14 uur per dag. Toch merken we nu dat ze wat bang is geworden voor donkere ruimtes. En sinds kort heeft ze het over een spookje. Tot nu toe hebben we er haar van kunnen overtuigen dat het een lief spookje is, maar ben benieuwd of dat voldoende blijft voor haar.


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.


Tot volgende keer,

Sander.

zondag 2 januari 2011

- De Waarom-fase

En dan zitten we alweer in het nieuwe jaar…..
We hebben Ilse wakker gemaakt om te kijken naar het vuurwerk. Dat wilde ze graag en nadat we het haar beloofd hadden zei ze dat ze boos zou worden als we het niet zouden doen. Ze vond het mooi, maar wel veel boem en knal.

Ilse zit nu in de ‘waarom-fase’. Ontelbare keren per dag stelt ze de waarom vraag. Soms hebben we er geen zin in om dat weer te moeten beantwoorden en doen we het af met een ‘Daarom!’.
Maar meestal is het ook wel leuk om een serieus antwoord te blijven geven. Want het blijft niet bij één keer waarom, als ze eenmaal begonnen is duurt het soms wel even voordat ze eindelijk tevreden is met het antwoord. Dan zegt ze plotseling “Oh!” en gaat weer verder met waar ze mee bezig was.
En als ze echt volhoudt (dus minstens 5 keer “Waaroooom?” vragen….) komen we uit bij “Zo zit is het nu eenmaal” of “Nu weet ik het niet meer”.

Het is al de tweede winter achter elkaar dat we hier ongewoon grote hoeveelheden sneeuw hebben gehad. Ilse heeft zich heel goed vermaakt. We hebben een heuveltje naast het gebouw wat door alle kinderen uit de buurt wordt gebruikt om vanaf te glijden. Ilse gebruikt daar nog niet de slee voor, dat gaat te hard. Maar op de billen net als op de glijbaan gaat ook prima!

Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat. Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Mama voelde zich ook weer jong Ilse vond het wel spannend

We hebben een ‘billenslee’ gekocht voor haar. Dat is zo’n uit de kluiten gewassen schep met een heel korte steel. Daar kun je op gaan zitten en dan het handvat tussen je benen door vasthouden. Dat gaat ook heel snel. Ilse heeft dat ook gedaan. En iedere keer lag ze zachtjes huilend onder aan de heuvel in de sneeuw omdat het zo snel ging. Maar toch wilde ze iedere keer weer omhoog geholpen worden om weer op de billenslee naar beneden te gaan.
Tot de laatste keer….. Toen gleed ze weer naar beneden en viel ze achterover, rolde op haar buik, en gleed zo naar beneden. Daarbij schaafde ze haar wang op het inmiddels ijs geworden ondergrond. Het was niet ernstig, het bloedde een beetje, maar na enkele dagen was het al weer volledig hersteld.


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Met een grote ijspegel in de hand en mama zorgde voor de special effecten door de sneeuw omhoog te gooien.


Ilse heeft nu ook een nieuw autozitje. Ze is zo lang geworden dat ze niet meer in het oude stoeltje paste. Dus nu zit ze in een stoeltje wat eigenlijk meer een stoelverhoger met een rugleuning is, en zit ze niet meer vastgegespt maar gebruikt ze de autogordel.
En dat nieuwe zitje zit in de nieuwe auto van papa die hij nu al een paar keer sneeuwvrij heeft moeten maken. En ja, voor onze Zweedse familie, het is eindelijk een Volvo. En sneeuw van een Volvo halen is een heel andere ervaring dan sneeuw van een Nissan halen!

De ontlasting van Ilse is weer zoals het hoort te zijn. Wel nog steeds met behulp van Forlax, maar we zijn nu net begonnen met het langzaam afbouwen van de hoeveelheid er van.
Deze stappen nemen steeds zo’n anderhalve maand in beslag. In die tijd mag er niets veranderen aan de frequentie (dagelijks 1, 2 of soms wel 3 keer) van de ontlasting, anders moeten we weer opnieuw beginnen. Vorige keer hebben we te snel afgebouwd en dat heeft er toe geleid dat we weer met ontlastingsproblemen te maken kregen. Nu hopen we door het volgen van het advies van de dokter die terugval te voorkomen.
Een ander advies van de dokter was trouwens om het toiletbezoek een ontspannende activiteit te maken, en geen haastklus omdat er bijvoorbeeld verder gespeeld moet worden. Nu waren de toiletbezoeken van Ilse al best lang, maar nu wachten we toch nog iets langer met haar te vragen of ze nu al niet eens klaar is. Zeker ’s avonds, vlak voor het naar bed gaan, houdt Ilse het lang vol op het toilet. Waarom zou dat nou zijn…..?

Twee weken geleden hebben we de verjaardag van Ilse gevierd voor familie en vrienden, vriendjes en vriendinnetjes.
Het was niet superdruk, vanwege het weer en vakantie kwamen sommigen een paar dagen eerder of later. Naast de familie en vrienden waren ook Noémi (een vriendinnetje) en Tygo (een vriendje) met Zoë (het kleine zusje van Tygo) op de verjaardag van Ilse. Zij kwamen al iets eerder zodat ze nog even lekker buiten in de sneeuw konden spelen voordat de ‘grote-mensen-visite’ kwam.


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat. Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Gewoon een mooie foto van Ilse En de mooie verjaardagstaart die mama gemaakt heeft


Ter afsluiting deze keer een filmpje van Ilse waarop ze (bij kunstlicht, dus de kleur is iets vreemd) uit volle borst “Oh Denneboom” zingt. Dat het intussen al begin januari is maakt niets uit, want Ilse zingt nu ook nog steeds Sinterklaasliedjes.


Die stem heeft ze niet van ons hoor!

Allemaal een heel Gelukkig 2011! En tot de volgende keer.

Sander.

vrijdag 17 december 2010

- De 3e verjaardag

Ilse is afgelopen dinsdag 3 jaar oud geworden. En hoewel we het pas komend weekend met familie en vrienden vieren heeft ze toch een hele leuke dag gehad.
’s Ochtends toen we hoorden dat Ilse wakker was hebben we een “lang-zal-ze-leven”-liedje aangezet en voor haar gezongen. Het eerste wat ze zei toen we op haar kamer kwamen was dat ze vandaag zou gaan trakteren bij de grote kindjes (zo noemt ze de opvang). Mama heeft namelijk weer iets heel leuks gemaakt om te trakteren. Het waren kleine muffins die met marsepein versierd waren als goudvisjes.

We hadden de avond er voor al enkele ballonnen opgehangen en haar cadeautjes neergezet. Het echte versieren met slingers en dergelijke doen we voor het verjaardagsfeestje van komend weekend, maar een paar ballonnen vonden we wel leuk. Dus Ilse heeft haar cadeautjes uitgepakt; een paardje voor de Baby-Born, een spelletje (loco, voor degene die dat nog kennen van vroeger) om samen met papa en mama te spelen, en ook nog een cadeautje dat door onze vrienden uit Frankrijk is opgestuurd voor Ilse. Dat was een leuk balanceer spelletje waarbij houten lieveheersbeestjes op takken gelegd moeten worden zonder dat ze er af vallen.
Daarna nog even eten en dan naar de opvang. Iedereen was daar onder de indruk van de traktatie. Er was een verjaardagshoed gemaakt en Ilse mocht zelf haar traktatie uitdelen.
Alle kindjes zaten in een kring met een muziekinstrumentje, deden hun handjes voor de ogen en kregen een muffin van Ilse. Natuurlijk hebben ze ook allemaal gezongen voor haar. Ze was het stralende middelpunt van de dag. En Ilse was heel trots op die mooie cakejes die mama had gemaakt.
Het doet ons altijd weer goed om te zien hoe fijn Ilse het daar heeft, ook trouwens op de dagen dat ze niet haar verjaardag viert.


 Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.  Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Zo feesteijk zag de traktatie er uit. Allemaal handjes voor de ogen terwijl Ilse binnenkomt....


’s Avonds zijn we samen Ilse gaan ophalen. Normaal doet mama dat alleen terwijl papa het eten alvast klaarmaakt, maar nu waren we er allebei. Ilse mocht kiezen wat ze wilde eten en, natuurlijk, wilde ze patat eten. We hebben haar tafelftje in de kamer voor de tv gezet, en terwijl ze naar Bob de Bouwer mocht kijken zat ze haar patatjes te eten. Het is tenslotte maar één keer per jaar je verjaardag.... Nou ja, twee keer dan als je het feestje van komend weekend ook meetelt.

Ilse had overdag op de opvang niet geslapen. Terwijl bijna alle andere kindjes lagen te slapen lag ze te geinen met Gijs -een ander kindje- en maakte daarbij zoveel herrie dat ze haar uit haar bedje hebben gehaald. Of het kwam door de dag, of dat het zomaar was, weten we niet. Feit was dat ze ’s avonds al snel merkbaar moe was. Toen ze uiteindelijk op bed lag zei ze dat het wel een hele leuke dag is geweest.


 Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Even lekker gek doen!


Sander.

maandag 6 december 2010

- Heerlijk avondje...

Of beter gezegd, een heerlijk weekendje! Tjonge zeg, er lag alweer een flink pak sneeuw afgelopen zaterdag. In ons landje kan het nooit lang zo blijven, dus zondag was de pret alweer voorbij. Maar zaterdag heeft mama de slee in elkaar geschroefd en inclusief de avond hebben we heel wat meters met de slee gemaakt en heel wat afgelachen.
Ilse vind het heel leuk als ze door de verse zachte sneeuw getrokken wordt en zit te hotsebotsen op de slee. Overdag was ze wat minder blij. Toen waren er nog flinke sneeuwbuien met flink wat wind wat er voor zorgde dat de sneeuwvlokken in haar gezicht werden geblazen. En dan was het huilen geblazen en wilde ze naar binnen. Maar goed, tussen de buien door of op een beetje beschut plekje hebben we ons flink kunnen vermaken met sneeuwballen vangen en sleeën.
De andere kinderen uit de buurt waren ook buiten, dus het was één en al gezelligheid. Mama heeft samen met Ilse een paar keer wedstrijdje gedaan met andere kinderen om wie er het snelste was op de slee!


 Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.  Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Even poseren voor papa.... Ja, je ziet het goed, mama op de slee!


En toen was het Sinterklaas. Ze heeft in totaal drie keer haar schoentje mogen zetten in de afgelopen 3 weken en gisteren was het zover. Zou Sinterklaas en Zwarte Piet langskomen of niet? Ilse had een tekening gemaakt die ze aan de deur heeft gehangen zodat Sinterklaas zou weten dat daar een kindje woont.
We hebben over de dag verspreid soms tegen haar gezegd dat Sinterklaas niet bij alle kindjes kan komen en dat soms Zwarte Piet cadeautjes achterlaat bij de voordeur, maar dat hij dan wel even hard klopt. En ja hoor, tegen half vijf in de middag hoorden we luid kloppen en Ilse keek op en wist direct wat dat betekende. Terwijl ze onze hand vasthield en zei dat we stil moesten zijn liep ze tussen ons in op haar tenen heel zachtjes naar de voordeur. Toen papa de deur open wilde maken deed Ilse een stapje achteruit. Maar dat was totdat ze de zak en het cadeau zag staan. Eén cadeau pastte niet in de zak dus had Sinterklaas die er naast gezet. En er lag een spoor van pepernoten van de voordeur naar de deur van de trappenhal.
Ilse heeft alle pepernoten opgeraapt en geholpen met het naar binnen tillen van de cadeautjes. Papa en mama zijn ook niet overgeslagen, maar Ilse had toch wel het mooiste cadeau. Namelijk een hele mooie baby-pop die ze al baby Lilly heeft genoemd, naar ons nieuwe konijntje. Ze is een echt moedertje voor de pop, ’s avonds pyama aan, slapen gaan, ’s ochtends kleertjes aan en plasje doen. Baby Lilly kan zelfs huilen, wat voor Ilse een teken is om uitgebreid te troosten. Op dit moment zit baby Lilly in het autostoeltje van Ilse in de auto van mama, te wachten totdat mama klaar is met werken en Ilse gaat ophalen bij de kinderopvang.


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat. Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Echt plassen op het potje Onafscheidelijk vanaf nu!


Tot volgende keer,

Sander.


Vers nieuws....

Baby Lilly is baby Lilly niet meer.
Vandaag kwamen we thuis en merkten dat Ilse heeft besloten dat de pop vanaf nu baby Born heet.


vrijdag 26 november 2010

- Weer eens over ontlasting, en Sinterklaas.

Ilse heeft weer ontlastingproblemen. Ze houdt haar onlasting in totdat het echt pijnlijk wordt. Het vreemde is dat ze poepen nooit eng gevonden heeft en dat ze ook geen problemen heeft met op het toilet zitten. Ze eet en drinkt ook gezond. Maar toch heeft ze soms dagenlang geen ontlasting. Soms kan ze er niet meer van stil blijven zitten of staan, waarschijnlijk door de druk of aandrang. We hebben het idee dat er aan het einde van het darmkanaal iets vastzit wat er niet uit wil of dat ze het inhoudt omdat ze ergens last van heeft. Soms komt er wel iets langs maar echt voldoende ontlasting komt er nooit.
We hebben weer contact gehad met de kinderarts. Volgende week gaan we bij hem langs in het ziekenhuis. Nu hebben we klysma's gekregen, die vloeistof zorgt er voor dat de darmwerking niet meer tegengehouden kan worden en dat de ontlasting er uit komt. Ze vindt dat niet echt leuk, en we proberen er geen heisa van te maken. De kinderarts raadde ook aan er geen negatieve energie in te stoppen (onder fysieke dwang of met dreigen met straf). Best wel vervelend allemaal, er is weinig wat wij er zelf aan kunnen doen helaas.
Intussen hebben we dit nu 2 keer gedaan, ‘in goed overleg’ met Ilse hebben we haar er toch toe kunnen zetten dat we het mochten inbrengen. Al heel snel, binnen 2 a 3 minuten, begint het te werken en komt de ontlasting er uit. Ze vindt het wel wat pijnlijk en moet dan huilen. Maar daarna is het ook snel weer over en ze begint door te krijgen dat het er ook voor zorgt dat ze geen pijn meer in haar buik heeft. We hoeven het maar 3 of 4 keer te doen, dan zou alles er uit moeten zijn. Het gaat dus steeds iets makkelijker bij Ilse, maar het blijft niet leuk om te doen!


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat. Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Er zijn ook wel leuke dingen natuurlijk, zoals de open dag van de brandweer en van de politie.


De feestmaand komt er aan en we zijn al flink bezig met het plannen van alle festiviteiten. Zoals ieder jaar vallen Sinterklaas, de verjaardag en Kerst in een periode van drie weken. En ondanks dat Ilse cadeautjes en aandacht heel leuk vindt, willen we toch dat alles een beetje speciaal blijft.
Ilse heeft haar schoen al mogen zetten en ze heeft er kruidnootjes en een pietenpakje in gekregen van Sinterklaas. We zijn waarschijnlijk iets te vaak naar het bos geweest, want ze noemt de kruidnootjes steevast beukenootjes. Dit weekend gaan we naar de intocht van Sinterklaas kijken, eens kijken of ze het pietenpakje dan aan wil. Tot nu toe vond ze het leuk om er naar te kijken, maar aantrekken ho maar!
Het concept van schoentje zetten voor Sinterklaas begint ook steeds duidelijker te worden voor haar. We hebben namelijk nu één keer een schoentje gezet en moesten haar er dan de volgende ochtend weer aan herinneren. Maar toen we op donderdag zeiden dat we naar Sinterklaas zouden gaan kijken rende ze al naar haar laarsje om het buiten neer te zetten. Het lijkt iets meer te gaan leven.


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Vlak voor slapen gaan nog even schoentje zetten!


Dit jaar komt er trouwens nog iets bij in deze feestdagenperiode, volgende week komt namelijk het nieuwe kamertje van Ilse. Ze krijgt een halfhoog bed met een trappetje en ze kijkt er al erg naar uit. Ook best een grote veranderingn die even goed gemanaged moet worden. Als het even meezit is het alleen maar leuk en slaapt ze prima in haar nieuwe bed. Maar als het tegenzit.....

Laatst was mama aan de telefoon met de verkoopster van het nieuwe bedje, papa was aan het werk en Ilse was even aan de aandacht ontsnapt. Komt plotseling Ilse de kamer inlopen met haar hele gezicht in een dikke laag vaseline! We gebruiken dat soms als vanwege verkoudheid ofzo haar neusje wat ruw is, en dan mag ze zelf een klein beetje vaseline er op smeren. Daar had ze nu dus ook wel zin in. Hele vingers vaseline op haar gezicht en in haar haar. Toen papa thuiskwam was alles weer schoon, alleen haar haar zat nog heel gek.... Niets wat een badje niet kon verhelpen. Aan één kant ook wel jammer, want als het verf was geweest waren het schitterende foto’s geworden!

Ilse weet al goed wanneer ze jarig is. Ze weet dat eerst Tycho (een vriendje uit de straat), dan Sinterklaas, en dan Ilse jarig is. En ze houdt netjes twee vingertjes omhoog als je vraagt hoe oud ze nu is en doet er een vinger bij om te zeggen dat ze drie jaar wordt.
Tycho is net iets ouder dan Ilse en dat merk je bijvoorbeeld an hoe hij al fietst. Ilse vind dat heel interessant met die trappers en zonder zijwieltjes. Ze is nu ook zo goed geworden op haar loopfiets dat ze een helm op mag. We hebben nog gedacht, “laten we nou niet zeggen dat ze een helmpje op moet vanwege de veiligheid, laten we zeggen dat ze een helmpje op mag omdat ze al zo goed kan fietsen”. Nou, dat werkte perfect. Mooie hard roze fietshelm op, en dan heel hard met de voetjes los van het fietsersheuveltje af. Supertrots is ze dan! Denk niet dat we nog zijwieltjes nodig zullen hebben als ze naar een echt fietsje gaat.


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Papa voor de gek houden samen met mama


Bijna iedere dag merken we nu dat ze nieuwe dingen zegt of doet. Kleine dingen die ze daarvoor nog nooit eerder had gedaan of gezegd.
Zo zei ze gisteren opeens heel plagerig nadat ze naar de wc rende “Ik ben de eerste, jij nieieiet”. Of dat ze opeens bijna de hele tekst van een liedje kent. Of dat ze nu echt ‘logische’ gesprekken met ons voert. Het is jammer genoeg niet mogelijk om alles hier neer te zetten of te beschrijven hoe grappig het vaak is. Verder is Ilse een hele normale peuter/kleuter en daarom soms best een piepert. Dan wil ze niets, blijft zeuren dat ze iets wel wil wat ze niet mag of blijft de hele tijd om je heen dralen. Mama is natuurlijk vaak de hele dag bij haar en als Ilse dan zo’n bui heeft is zo’n dag best vermoeiend.
Vaak is het ook best wel weer grappig dat ze heel creatief toch haar zin bereikt en we daar met open ogen intrappen. Of dat we ons lachen niet in kunnen houden als we haar even vermanend toespreken omdat ze weer iets bedacht heeft waardoor ze wel doet wat zei maar toch niet helemaal wat je eigenlijk bedoelde..... Nou ja, het gaat dus allemaal prima met haar. We zitten een beetje met die ontlasting, maar dat lossen we ook wel weer op.

Een weekje later.....

We zijn een aantal dagen verder en zijn intussen naar het ziekenhuis geweest voor de ontlastingsproblemen. Er is zelfs een foto gemaakt en bloed geprikt. Geen pretje voor een meisje van bijna drie...
De kinderarts heeft veel advies gegeven. We hebben monsters moeten verzamelen van haar ontlasting. Of eigenlijk heeft Betty dat gedaan, en dat is geen fijn werkje.... We dachten dat het wel enige tijd zou duren voordat Ilse vaak genoeg ontlasting zou hebben voor alle monsters, maar uiteindelijk is het erg snel gegaan.
De kinderarts had namelijk ook nog een creme meegegeven met daarin een verdovende stof verwerkt. Hij dacht namelijk te zien dat Ilse een wat geirriteerde huid had en dat dat misschien de reden was waarom ze zelf de ontlasting inhoudt. En sinds we die creme smeren is de ontlasting iedere dag minstens één keer gekomen. Dus dat gaat nu hartstikke goed weer. Zelfs zo goed dat aan het eind van de dag, als de creme zijn werking al volledig heeft verloren, ze nu zelf weer de ontlasting laat komen. Hopen dat dit zo door blijft gaan.


Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
Zelf doktertje spelen met opa en oma is veel leuker dan zelf patientje zijn!

Ook slaapt Ilse sinds drie dagen in haar nieuwe kamertje. Het is heel soepel verlopen. Er was geen gewenning nodig. We hadden het oude matrasje nog even niet weggedaan, als ze problemen zou hebben in het grote bed konden we dat matrasje nog in het kampeerbedje leggen als alternatief. Maar ze klimt heel trots het trapje op van haar halfhoogslaper en komt er ’s ochtends weer net zo soepel af. Ze vindt alles mooi, de kast, het bed, ze vindt haar dekbed mooi, ze vindt de kussens op haar bed mooi en ze vindt de kussens onder haar bed mooi. Ze is er erg gelukkig mee, dank je wel opa en oma voor de mooie kleurtjes!

We hebben ook de intocht van Sinterklaas gezien. Ze durfde eindelijk te zwaaien naar de pieten die voorbij kwamen op hun snelle jetski’s. Het was nog niet heel uitbundig, ze hield haar handje heel dicht bij haar gezichtje, vingertjes stevig tegen elkaar, en bewoog haar handje heel langzaam heen en weer. Alsof ze heel stiekem wilde zwaaien.

Sinds een paar dagen voor de officiele intocht van Sinterklaas kijken we samen naar het Sinterklaasjournaal. Ieder jaar wordt dit uitgezonden in de weken voor Sinterklaas. Het is echt zo leuk!
Ieder jaar worden de kinderen betrokken bij de verschillende verhaallijnen in het journaal. Dit jaar zijn de sleutels van het grote Pieten-huis kwijt omdat ze in het pepernotendeeg gevallen zijn. Dus er werd een oproep gedaan om als je sleutels tussen de pepernootjes in je schoen vindt ze weer terug te stoppen in je schoen zodat Sinterklaas ze weer mee terug kan nemen. Voor alle ouders is dit het sein om een oude sleutel bij de pepernoten te doen. En de kinderen zijn dan helemaal euforisch dat ze misschien wel een hele belangrijke sleutel hebben gevonden.
Ilse vindt het heel interessant om Sinterklaas en de Zwarte Pieten iedere dag in het journaal te zien, maar echt de verhaallijnen volgen kan ze nog niet. Dus dit jaar doen we nog niet mee, maar volgend jaar zullen we zeker met het verhaal meedoen. Misschien dat papa er nog wel meer naar uitkijkt op dit moment dan Ilse zelf.... Maar het is ook zo leuk!

De feestmaand komt er aan, we zullen dan zeker weer laten weten hoe ze alles heeft beleefd.


Tot volgende keer,

Sander.

donderdag 7 oktober 2010

- Ik tel tot drie...

Ilse kan tot drie tellen. Papa en mama ook, dat doen we namelijk heel vaak. Maar Ilse kan het dus ook. Niet zomaar nazeggen wat papa en mama zeggen, maar echt drie dingen aanwijzen en dan tellen één, twee en drie.
Ook is Ilse sinds enkele dagen grapjes aan het maken. Nooit bij stilgestaan, maar grapjes kunnen maken is echt een stukje ontwikkeling. Ze moet bewust eerst iets zeggen wat niet waar is of niet kan, om dan af te sluiten met “Was een grapje!”. Ze zei bijvoorbeeld “Wil niet naar buiten… Ja, wil wel naar buiten… was een grapje”.
Ik heb al eens verteld dat Ilse flink onze grenzen aan het verkennen is. Steeds weer niet luisteren of net niet doen wat we zeggen. Trekt ze het wc papier van de rol af, zeggen wij dat dat niet mag, kijkt zij ons (met uitdagende blik) aan en gaat ze vrolijk door. Of als we zeggen dat ze met haar vorkje moet eten, dan gaat ze vrolijk door met haar handen en doet ze of ze doof is. En wij weten dat ze dat heel bewust doet om haar eigen zin door te drijven. Probeer dan maar eens geduldig en aardig te blijven…
Soms houden we ons in, en soms zetten we haar even in de gang totdat ze wel luistert. Mama heeft in dat soort situaties meer geduld dan papa, waarschijnlijk omdat mama vaker met Ilse samen is en het nog een beetje gezellig wil hebben. Het klinkt misschien alsof we het heel zwaar hebben en het één en al ellende is. Maar het tegendeel is waar. Meestal moeten mama en papa stiekem lachen omdat het er zo dik bovenop ligt. En Ilse is een hele lieve meid die precies doet wat ze moet doen op haar leeftijd.
De laatste tijd worden steeds vaker onze favoriete ‘bestraffingen’ tegen ons gebruikt. Gisteren bijvoorbeeld, toen we aan ontbijt zaten, schoof Ilse stukjes brood naar mama. Ilse moest die natuurlijk zelf eten en mama wilde ze niet. Begon Ilse opeens te tellen! Ze zei “Mama niet goed eten…. 1 – 2 – 3”, en terwijl ze naar de gang wijst, ”naar de gang!”.
Ondanks dat het niet hoort onderhandelen we met Ilse. Als zij dit doet, dan mag ze dat. Meestal vragen we dan ter bevestiging “Afgesproken?”. En dan knikt ze. Nu gebruikt Ilse dat woord ook. Bijvoorbeeld als we zeggen dat een knuffel niet op de eettafel mag, dan legt ze ‘m toch op tafel neer maar dan helemaal op de rand. Dan zegt ze “hier is goed, ok, afgesproken?”.
We lachen heel wat af met Ilse, soms moeten we even streng zijn. Maar dat wordt altijd weer snel goedgemaakt door een sorry (van Ilse natuurlijk) en een kus.
Nog even een fotootje....

Klik op de foto en een nieuw venster zal openen

met deze foto op groot formaat.
We zijn weer in het bos geweest.... Kastanjes en beukennootjes scoren!

Tot de volgende keer.

Sander.