- Geen nieuws is goed nieuws.

Alles gaat z’n gangetje. Alles wat gebeurt is natuurlijk bijzonder in het jonge leven van Ilse, maar er gebeurt niets wat niet hoort te gebeuren. Ze doet het gewoon uitstekend.
Een voorbeeld van wat bijzonder leek maar eigenlijk achteraf niet zoveel voorstelde was dat ze de ‘6e ziekte’ heeft gehad. De 6e ziekte is een bekende kinderziekte waarvan de naam is gebaseerd op de volgorde waarin men vroeger de vlekjesziekten (zoals mazelen en rode hond bv.) beschreef. Ilse had plotseling 3 dagen hoge koorts (40+) en net zo plotseling als dat het was gekomen was de koorts weer weg. Toen we dachten er helemaal van af te zijn kwam er opeens uitslag op haar lichaampje. De huisarts zei dat dit een typisch geval van de 6e ziekte is en dat er precies gebeurt wat er moet gebeuren. En inderdaad, nog geen twee dagen later was het weer zo goed als weg en was alles weer normaal. We hebben niet gemerkt dat ze er last van heeft gehad.

In het vorige bericht heb ik al omschreven hoe Ilse bezig was met het ontwikkelen van haar eigen ik. Intussen zijn we weer anderhalve maand verder en is ze weer wat wijzer geworden, en papa en mama ook natuurlijk. De vorige keer was alles nee en wilde ze niets dat papa of mama wel wilden. Nu zegt ze nog steeds heel vaak nee, maar hebben we door dat ze soms toch echt ja bedoelde. De laatste tijd komt het steeds iets vaker voor dat als we haar iets vragen ze netjes ja zegt en enthousiast begint te knikken. Wellicht het einde van de nee-fase....?
Maar of het nou ja of nee is, we moeten natuurlijk niet denken dat we iets anders mogen doen dat dat ze wil dat gedaan wordt. Want als we niet goed luisteren wordt ons dat vaak duidelijk gemaakt door een complete volzin vol met onbegrijpbare klanken en lettergrepen, uitgesproken op een verontwaardigde toon.

Je kunt er van de vloer eten...

Wat ze op tv kunnen kan ik ook!

Ilse heeft 2 weken geleden nog een belangrijke fase afgesloten. Ze heeft namelijk de eerste groep op de kinderopvang verlaten en is naar de volgende groep gegaan. Zoals ik in één van de vorige berichten had geschreven had Ilse een goede band met de leidsters, en de leidsters ook met haar.
Als ouders hadden we ook geen betere leidsters kunnen wensen. Ze stonden altijd open voor welke vragen of wensen dan ook. Ze waren erg betrokken bij de ontwikkeling van Ilse en hielden alle belangrijke dingen goed in de gaten. Dronk ze goed, was de ontlasting in orde, sliep ze voldoende, hoe ging ze om met de andere kinderen, at ze goed, was ze vrolijk en actief, etc. etc.
Als afscheidstractatie had mama een groot dienblad gemaakt met vrolijke schoteltjes met daarop twee handjes die met behulp van bakvormpjes uit een plak honingkoek gemaakt waren. Op één handje was met decoratie-pen de naam Ilse geschreven, en op het andere handje stond het woord Dag. Alles was mooi ingepakt en op de opvang waren ze er erg van onder de indruk. Ze hebben er een foto van gemaakt om het in het krantje te zetten als voorbeeld hoe je ook leuke en gezonde tractaties kunt maken.
We hebben daarnaast ook nog de leidsters persoonlijk bedankt voor al hun goede zorgen door middel van een cadeautje met een foto van de betreffende leidster met Ilse op de arm. Op die foto hebben we nog een leuke anekdote gezet van iets aansprekends uit de relatie tussen de betreffende leidster en Ilse. Ondanks dat het voor leidsters op een kinderopvang vanzelfsprekend is dat kinderen binnenkomen en doorstromen naar een volgende groep voelde het toch goed om iets extra’s voor ze te doen omdat voor ons een belangrijke periode werd afgesloten.

Afgelopen week was er kermis in Nootdorp. Normaal trekt ons dat niet echt, maar omdat onze buren ons hadden verteld dat het op zaterdagochtend zo leuk is om met kinderen naar toe te gaan, zijn we met Ilse gaan kijken. Er waren heel veel spelletjes georganiseerd en hoewel Ilse daarvoor nog wat te jong was heeft ze zich prima vermaakt door te kijken hoe andere kinderen dat deden.
En toen kwamen we bij de draaimolen.... Dat vond ze er toch wel heel leuk uitzien! Omdat ze door te wijzen ons duidelijk maakte dat ze er in wilde, hebben we een kaartje gekocht. De eerste keer ging papa even mee om te zorgen dat er niets zou gebeuren. Het werd al snel duidelijk dat mevrouwtje het niet bij die ene keer wilde houden. Dus toen is mama nog een keer gegaan.
Hieronder zie je het filmpje van Ilse haar eerste kermisbezoek. Ilse zit in die grote geel/roze wagen. Je ziet haar zwaaien als ze voorbij komt.

Tenslotte is misschien nog leuk om te vermelden dat Ilse nu ook in de fase is dat ze het leuk vind om te stoeien. Natuurlijk wel alleen als zij dat wil, anders moet ze er niets van hebben. Maar regelmatig komt ze nu ravotten of gaat ze opzichtig wegrennen om achterna gezeten te worden.
Ilse wil nog steeds geen papa zeggen.... Als ze iets zegt wat een beetje lijkt op papa bedoelt ze eigenlijk Bumba. Hoe hard we ook proberen om Ilse wijs te maken dat papa papa en mama mama is, ze blijft doodleuk mama zeggen tegen papa.
Ilse weet intussen ook heel goed hoe het principe van ‘auw, kusje erop, over’ werkt. En het werkt echt! Maakt niet uit hoe hard ze zich heeft gestoten of iets dergelijks, met een serieus gezicht auw zeggen betekent al snel kusje er op, en dan is het weer ok. We verdenken haar er van dat ze soms ook auw zegt zonder dat ze zich zeer heeft gedaan....
Wat betreft speelgoed zijn nu de boekjes favoriet. Zeker de boekjes met flapjes van Bumba vind ze helemaal geweldig. Vaak klimt ze zelf op de bank en gaat rustig zitten lezen. Ook voordat ze ’s middags of ’s avonds gaat slapen lezen we samen uit een boekje. Dan wijst ze aan waar alle hoedjes zijn, of waar de eendjes zijn, of de auto’s, de boom, de spin, de paraplu, de meeste dingen uit de boekjes leert ze snel en wijst ze na één of twee keer voorzeggen aan. En dat weet ze dan de volgende keer ook nog.
Een ander groot succes qua speelgoed is de buggy. We waren bij de speelgoedwinkel, voor iets heel anders, maar Ilse zag toen een buggy staan en heeft zich daar mee vermaakt terwijl wij bezig waren. Toen wilden we weer weg..... Ilse had echter besloten de buggy nooit meer los te laten. We konden natuurlijk de buggy afpakken. Soms moet je nu eenmaal dat soort dingen doen. Maar ja, de buggy kostte maar een paar euro en omdat ze al regelmatig met de buggy van de buurmeisjes speelde, hebben we maar voor de makkelijke uitweg gekozen en de buggy betaald. Er gaat nu geen dag voorbij dat ze er niet mee rond loopt, met de pop er in natuurlijk.
Wat wel een beetje zeer doet is dat we allerlei heel mooi en duur speelgoed hebben voor Ilse, en dat ze nu uitgerekend deze supergoedkope buggy als favoriet heeft uitgekozen.....

Om af te sluiten zijn hier nog twee recente leuke foto’s van Ilse.

Bij oma een boekje lezen

Grappig doen aan tafel

Tot de volgende keer,

Sander.

LAATSTE NIEUWS....

Een berichtje schrijven voor de weblog duurt altijd een dag of 2 à 3. Dit berichtje begon met het goede nieuws dat alles zo lekker liep. Nu heeft Ilse sinds gisteren echter een stevige griep te pakken. Vlak voordat we op vakantie gaan.... Ze voelt zich heel ellendig. Voor haar is het vervelendste moment van de dag zo ’s avonds rond haar bedtijd. Dan is ze moe en heeft ze het meeste last van haar droge hoestbuien. Overdag valt het wel mee, dan is ze nog wel levendig en speelt ze zoals altijd. Wel merk je duidelijk dat ze sneller moe is en de loopneus is ook niet te missen. Ook de koorts is duidelijk voelbaar. De huisarts heeft gezegd dat het niet de Mexicaanse griep is. Ze zei dat de gewone griep in het dorp heerst en dat het zo goed als zeker is dat ze die nu ook heeft. Arme meid....