- Dreumes

En weer een mijlpaal.... Ilse is baby-af. Nu is ze een dreumes, dat is hoe je tussen het eerste en tweede jaar wordt genoemd. Daarbij wordt een kindje tussen de eerste verjaardag en de instap in de kleuterschool ook peuter genoemd. Dus een dreumes is een peuter in de dop.
Zoals ik al in het vorige bericht schreef, Ilse is nu alweer eventjes niet ziek geweest. Maar tijdens het schrijven van dit stukje worden we alweer ingehaald door de realiteit, we moesten Ilse eergisteren alweer ophalen van de opvang omdat ze 39,2 graden koorts had en niet wilde eten. Vermoedelijk zit het vierde kiesje dwars, die wil ook graag de wijde wereld in. Maar we zullen pas de komende dagen zeker weten wat het is. De koorts verergerde ‘s avonds naar 40,3 graden.
Omdat Ilse vandaag prikjes op het consultatiebureau zou krijgen hebben we maar even gebeld of dat wel door kon gaan. Het bleek inderdaad dat ze bij koorts geen prikjes geven en de afspraak is daarom een weekje verschoven. Ilse heeft nu wel even haar portie gehad wat betreft ziek zijn, dus hopen dat ze er volgende week niet slecht op reageert.

Hier zijn weer twee recente foto’s van Ilse. De linkerfoto is genomen toen ze in bad zat, op de rechterfoto ligt ze op het aankleedkussen op de comode. Het beertje wat je ziet (gekocht bij de Ikea voor 1 euro....) is haar favoriete beertje. Ze kan echt gaan huilen als ze ‘m mist.

Het is nog steeds heel moeilijk om dingen samen met Ilse te ondernemen, zoals uitstapjes, op visite gaan of winkelen bijvoorbeeld. Ilse slaapt namelijk als de beste, soms wel 15 a 16 uur op een dag. En daarnaast kost het eten ook veel tijd. Dat is ook wat we graag willen, met z’n allen aan tafel rustig eten en niet snel tussendoor. Het hangt er erg van af of papa en mama moeten werken, maar een typische dag ziet er ongeveer alsvolgt uit;
om 8 uur wordt Ilse wakker. Dan krijgt ze (borst)voeding en daarna direct brood met kaas, vegetarische paté, pindakaas of jam. Meestal eet ze dan een halve boterham.
Dan rond 10 uur krijgt Ilse fruit. Tussen half elf en elf uur stoppen we Ilse in haar slaapzakje en gaat ze slapen. Meestal duurt dat ongeveer een uur a anderhalf uur.
Als ze wakker wordt maken we weer brood voor haar, weer met kaas of paté. Daarnaast krijgt ze ook kiwi of een peer, afhankelijk van wat ze aan brood gegeten heeft. Kiwi en peer zijn op dit moment haar twee favoriete stukken fruit. De kiwi zorgt er trouwens volgens ons ook voor dat ze geen problemen meer heeft met haar ontlasting.
Dan zo rond half twee krijgt ze weer borstvoeding. Rond drie uur/half vier gaat ze dan weer slapen. Dit slaapje duurt langer dan die in de ochtend, meestal slaapt ze nu wel minstens 2 uur achter elkaar.
Dus zo rond vijf uur/half zes is ze weer wakker en wordt het tijd om het avondeten klaar te maken. We willen altijd rond zes uur eten. Ze eet dan graag aardappel, of stamppot, doperwten en vlees. Ze krijgt dan vaak ook weer fruit (omdat ze tijdens het avondeten nog niet altijd voldoende eet) en ook een kopje yoghurt. Overigens, de hele dag door hebben we een bekertje water of sap (zonder toegevoegde suikers) staan en geven we Ilse regelmatig een paar slokken drinken. Voldoende vocht is belangrijk nu de borstvoeding langzaam wordt vervangen door vaste voeding.
Na het avondeten heel eventjes de boel laten zakken en dan rond zeven uur a half acht geven we weer voeding (soms eerst even een badje, waardoor het al snel 8 uur wordt) en dan gaat ze weer slapen tot de volgende ochtend. Zoals haar ritme nu is slaapt ze zo’n 12 a 13 uur per nacht.
Tussen al die activiteiten door is er soms wel een uurtje over om bijvoorbeeld boodschappen te doen of een stuk te wandelen. Maar omdat we het belangrijk vinden om het ritme van Ilse te volgen kan dat dus niet te lang duren.

Aan de slabber kun je zien dat dit na het eten is, Ilse maakt tegenwoordig vaak deze beweging, alsof ze wil zeggen “Alles is op, er is niets meer”.

Afgelopen maandag, de dag voordat ze ziek werd, was de fotograaf op de kinderopvang. Ilse staat er volgens de leidsters goed op, we zijn benieuwd. Ze vertelden dat ze haar een klipje in het haar hadden gedaan en dat de foto’s snel genomen moesten worden omdat het klipje er weer uit haar dunne haar gleed.
Mama wil ook graag dat Ilse een klipje in kan hebben, maar dat was tot nu toe niet gelukt. Als de foto’s er zijn zullen we hier op de weblog er wat van laten zien. Het bezoek van de fotograaf heeft wel voor heel wat onrust gezorgd bij alle kids. Toen Ilse aan het eind van de middag weer werd opgehaald was ze erg druk en wild aan het doen. Ook de andere kinderen waren een beetje door het dolle heen. Totdat Ilse ging slapen is ze druk gebleven.
Mama vond het wel leuk dat ze zich eens als een echt kind ging gedragen en een beetje wilder ging spelen en aan het klauteren was over mama en papa heen. Papa moest er even aan wennen, dan merk je opeens hoe rustig ze normaal gesproken is.
Dat Ilse zo rustig is, makkelijk en goed slaapt en weinig huilt komt volgens ons onder andere doordat ze zo veel slaapt en dat er wat rust en eten betreft sprake is van ritme en regelmaat. Ze is, op periodes van ziek zijn na, altijd open en vrolijk, lekker actief en brabbelt er op los.
We hebben op dit moment geen reden om iets te veranderen. Laatst zeiden we nog tegen elkaar dat we best trots mogen zijn op hoe we het doen. Alles gaat best goed en Ilse doet het geweldig!

Sander.

- Feestweken

Het vorige bericht hier op de weblog is al zo lang geleden dat ik even moest teruglezen om te weten wat er toen allemaal speelde en wat Ilse al kon.
De afgelopen 6 weken waren best hectisch. Het begon met de eerste verjaardag van Ilse. En dat werd gevolgd door een periode waarin Ilse ziek werd, en weer ziek werd, en weer ziek werd..... We zijn weer vaak langs de huisarts geweest en hebben behoorlijk wat dagen thuis doorgebracht terwijl we eigenlijk op ons werk moesten zitten.

Na een paar weken waarin Ilse verkouden was, moest hoesten, steeds weer koorts had, onrustig sliep en zich vervelend voelde en het maar niet over wilde gaan, kreeg Betty het idee dat e.e.a. wel eens mede veroorzaakt zou kunnen worden door het doorkomen van de eerste kiesjes. Bij veel kinderen veroorzaakt dat pijn en koorts en is het een periode waarin ze nog meer dan normaal vatbaar zijn voor ziektes. Maar Ilse liet zich niet makkelijk in de mond kijken en dus bleef dit een beetje onzeker. Sinds een paar dagen gaat het nu goed, is de koorts verdwenen en is ze de hele dag weer vrolijk. Ook ’s nachts slaapt ze weer gewoon door zonder huilend wakker te worden. Eergisteren, toen we Ilse klaar maakten om naar bed te gaan, moest ze even huilen en zagen we inderdaad dat op 3 plaatsen kiesjes doorkwamen. Dus mama is zo gek nog niet!
Op zich geruststellend dat we de oorzaak weten, want we werden een beetje moedeloos van het feit dat steeds als Ilse een paar dagen naar de opvang was geweest, ze weer ziek werd. We begonnen al te denken over alternatieven voor de kinderopvang, maar gelukkig lijkt dat niet nodig.

Het was niet allemaal kommer en kwel, Ilse heeft namelijk ook haar eerste verjaardag gevierd! Toen we Ilse ’s ochtends uit bed hebben gehaald zag ze dat we de kamer hadden versierd en ze vond al die kleurige slingers en ballonnen heel erg interessant. Daarna heeft ze haar eerste cadeautje gehad in het grote bed bij papa en mama.

Waarom hangt dat er nou???

Papa weet trouwens pas sinds kort wat een blokkenstoof is....

Natuurlijk was er ook taart. Normaal houden we zoetigheden weg en proberen we zo lang mogelijk om Ilse verantwoord te laten ‘snoepen’, maar op de verjaardag hoort taart er bij.
Grappig genoeg begon ze de vruchtjes van het slagroomtaartje af te eten en ging daarna pas over op de slagroom. We kenden de verhalen van kinderen die op de taart slaan, met stukken gaan gooien en de slagroom overal smeren. We hadden daar ook rekening mee gehouden, en eigenlijk ook stiekem een beetje op gehoopt.... Maar niets van dat. Ilse bleef netjes eten en ging pas een beetje spelen met de taart toen ze er genoeg van had. Later hoorden we dat het bij de meeste kinderen geen troep wordt en de verhalen over taart gooien en dergelijke zwaar overtrokken zijn.

Ilse is erg verwend de afgelopen maand. Het begon met Sinterklaas, anderhalve week later was ze jarig, en weer anderhalve week later was het Kerst. Gelukkig is ze nu op de leeftijd dat het cadeaupapier leuker is dan de inhoud. Ze krijgt dus niet echt mee hoeveel ze nu wel niet heeft gehad. We moeten eens nadenken hoe we dat in de komende jaren kunnen voorkomen. Want als ze ouder wordt moet het ons inziens niet normaal zijn om zoveel cadeau’s zo kort na elkaar te krijgen.
Hieronder zie je Ilse op één van haar cadeau’s zitten.

Een taartje helemaal alleen voor Ilse!

Alleen nog een stoer motorjack....

Tenslotte nog wat fysieke ontwikkelingen die de laatste tijd naar voren zijn gekomen.
Ilse kan zelf uit een bekertje drinken. De ene keer met meer gemors dan de andere keer, maar de controle wordt steeds beter. (zie de foto hieronder)
Als we iets op een vorkje prikken en we brengen dat naar haar mond kan Ilse het vorkje overpakken en zelf haar mond vinden. Ze doet onder begeleiding van papa of mama stapjes en kan zichzelf soms vanaf haar knietjes omhoog trekken aan de tafel of de bank. En ze kan ‘dansen’, wat neerkomt op een beetje wiebelen en haar vuistjes enthousiast voor zich op en neer doen. Ze heeft daar haar favoriete liedjes voor, zelfs als papa het melodietje ervan fluit of als mama probeert zo zuiver mogelijk te zingen gaat ze vrolijk ‘meedansen’.

Tot de volgende keer.

Sander.