- Feestweken

Het vorige bericht hier op de weblog is al zo lang geleden dat ik even moest teruglezen om te weten wat er toen allemaal speelde en wat Ilse al kon.
De afgelopen 6 weken waren best hectisch. Het begon met de eerste verjaardag van Ilse. En dat werd gevolgd door een periode waarin Ilse ziek werd, en weer ziek werd, en weer ziek werd..... We zijn weer vaak langs de huisarts geweest en hebben behoorlijk wat dagen thuis doorgebracht terwijl we eigenlijk op ons werk moesten zitten.

Na een paar weken waarin Ilse verkouden was, moest hoesten, steeds weer koorts had, onrustig sliep en zich vervelend voelde en het maar niet over wilde gaan, kreeg Betty het idee dat e.e.a. wel eens mede veroorzaakt zou kunnen worden door het doorkomen van de eerste kiesjes. Bij veel kinderen veroorzaakt dat pijn en koorts en is het een periode waarin ze nog meer dan normaal vatbaar zijn voor ziektes. Maar Ilse liet zich niet makkelijk in de mond kijken en dus bleef dit een beetje onzeker. Sinds een paar dagen gaat het nu goed, is de koorts verdwenen en is ze de hele dag weer vrolijk. Ook ’s nachts slaapt ze weer gewoon door zonder huilend wakker te worden. Eergisteren, toen we Ilse klaar maakten om naar bed te gaan, moest ze even huilen en zagen we inderdaad dat op 3 plaatsen kiesjes doorkwamen. Dus mama is zo gek nog niet!
Op zich geruststellend dat we de oorzaak weten, want we werden een beetje moedeloos van het feit dat steeds als Ilse een paar dagen naar de opvang was geweest, ze weer ziek werd. We begonnen al te denken over alternatieven voor de kinderopvang, maar gelukkig lijkt dat niet nodig.

Het was niet allemaal kommer en kwel, Ilse heeft namelijk ook haar eerste verjaardag gevierd! Toen we Ilse ’s ochtends uit bed hebben gehaald zag ze dat we de kamer hadden versierd en ze vond al die kleurige slingers en ballonnen heel erg interessant. Daarna heeft ze haar eerste cadeautje gehad in het grote bed bij papa en mama.

Waarom hangt dat er nou???

Papa weet trouwens pas sinds kort wat een blokkenstoof is....

Natuurlijk was er ook taart. Normaal houden we zoetigheden weg en proberen we zo lang mogelijk om Ilse verantwoord te laten ‘snoepen’, maar op de verjaardag hoort taart er bij.
Grappig genoeg begon ze de vruchtjes van het slagroomtaartje af te eten en ging daarna pas over op de slagroom. We kenden de verhalen van kinderen die op de taart slaan, met stukken gaan gooien en de slagroom overal smeren. We hadden daar ook rekening mee gehouden, en eigenlijk ook stiekem een beetje op gehoopt.... Maar niets van dat. Ilse bleef netjes eten en ging pas een beetje spelen met de taart toen ze er genoeg van had. Later hoorden we dat het bij de meeste kinderen geen troep wordt en de verhalen over taart gooien en dergelijke zwaar overtrokken zijn.

Ilse is erg verwend de afgelopen maand. Het begon met Sinterklaas, anderhalve week later was ze jarig, en weer anderhalve week later was het Kerst. Gelukkig is ze nu op de leeftijd dat het cadeaupapier leuker is dan de inhoud. Ze krijgt dus niet echt mee hoeveel ze nu wel niet heeft gehad. We moeten eens nadenken hoe we dat in de komende jaren kunnen voorkomen. Want als ze ouder wordt moet het ons inziens niet normaal zijn om zoveel cadeau’s zo kort na elkaar te krijgen.
Hieronder zie je Ilse op één van haar cadeau’s zitten.

Een taartje helemaal alleen voor Ilse!

Alleen nog een stoer motorjack....

Tenslotte nog wat fysieke ontwikkelingen die de laatste tijd naar voren zijn gekomen.
Ilse kan zelf uit een bekertje drinken. De ene keer met meer gemors dan de andere keer, maar de controle wordt steeds beter. (zie de foto hieronder)
Als we iets op een vorkje prikken en we brengen dat naar haar mond kan Ilse het vorkje overpakken en zelf haar mond vinden. Ze doet onder begeleiding van papa of mama stapjes en kan zichzelf soms vanaf haar knietjes omhoog trekken aan de tafel of de bank. En ze kan ‘dansen’, wat neerkomt op een beetje wiebelen en haar vuistjes enthousiast voor zich op en neer doen. Ze heeft daar haar favoriete liedjes voor, zelfs als papa het melodietje ervan fluit of als mama probeert zo zuiver mogelijk te zingen gaat ze vrolijk ‘meedansen’.

Tot de volgende keer.

Sander.