- De Waarom-fase

En dan zitten we alweer in het nieuwe jaar…..
We hebben Ilse wakker gemaakt om te kijken naar het vuurwerk. Dat wilde ze graag en nadat we het haar beloofd hadden zei ze dat ze boos zou worden als we het niet zouden doen. Ze vond het mooi, maar wel veel boem en knal.

Ilse zit nu in de ‘waarom-fase’. Ontelbare keren per dag stelt ze de waarom vraag. Soms hebben we er geen zin in om dat weer te moeten beantwoorden en doen we het af met een ‘Daarom!’.
Maar meestal is het ook wel leuk om een serieus antwoord te blijven geven. Want het blijft niet bij één keer waarom, als ze eenmaal begonnen is duurt het soms wel even voordat ze eindelijk tevreden is met het antwoord. Dan zegt ze plotseling “Oh!” en gaat weer verder met waar ze mee bezig was.
En als ze echt volhoudt (dus minstens 5 keer “Waaroooom?” vragen….) komen we uit bij “Zo zit is het nu eenmaal” of “Nu weet ik het niet meer”.

Het is al de tweede winter achter elkaar dat we hier ongewoon grote hoeveelheden sneeuw hebben gehad. Ilse heeft zich heel goed vermaakt. We hebben een heuveltje naast het gebouw wat door alle kinderen uit de buurt wordt gebruikt om vanaf te glijden. Ilse gebruikt daar nog niet de slee voor, dat gaat te hard. Maar op de billen net als op de glijbaan gaat ook prima!

Mama voelde zich ook weer jong

Ilse vond het wel spannend

We hebben een ‘billenslee’ gekocht voor haar. Dat is zo’n uit de kluiten gewassen schep met een heel korte steel. Daar kun je op gaan zitten en dan het handvat tussen je benen door vasthouden. Dat gaat ook heel snel. Ilse heeft dat ook gedaan. En iedere keer lag ze zachtjes huilend onder aan de heuvel in de sneeuw omdat het zo snel ging. Maar toch wilde ze iedere keer weer omhoog geholpen worden om weer op de billenslee naar beneden te gaan.
Tot de laatste keer….. Toen gleed ze weer naar beneden en viel ze achterover, rolde op haar buik, en gleed zo naar beneden. Daarbij schaafde ze haar wang op het inmiddels ijs geworden ondergrond. Het was niet ernstig, het bloedde een beetje, maar na enkele dagen was het al weer volledig hersteld.

Met een grote ijspegel in de hand en mama zorgde voor de special effecten door de sneeuw omhoog te gooien.

Ilse heeft nu ook een nieuw autozitje. Ze is zo lang geworden dat ze niet meer in het oude stoeltje paste. Dus nu zit ze in een stoeltje wat eigenlijk meer een stoelverhoger met een rugleuning is, en zit ze niet meer vastgegespt maar gebruikt ze de autogordel.
En dat nieuwe zitje zit in de nieuwe auto van papa die hij nu al een paar keer sneeuwvrij heeft moeten maken. En ja, voor onze Zweedse familie, het is eindelijk een Volvo. En sneeuw van een Volvo halen is een heel andere ervaring dan sneeuw van een Nissan halen!

De ontlasting van Ilse is weer zoals het hoort te zijn. Wel nog steeds met behulp van Forlax, maar we zijn nu net begonnen met het langzaam afbouwen van de hoeveelheid er van.
Deze stappen nemen steeds zo’n anderhalve maand in beslag. In die tijd mag er niets veranderen aan de frequentie (dagelijks 1, 2 of soms wel 3 keer) van de ontlasting, anders moeten we weer opnieuw beginnen. Vorige keer hebben we te snel afgebouwd en dat heeft er toe geleid dat we weer met ontlastingsproblemen te maken kregen. Nu hopen we door het volgen van het advies van de dokter die terugval te voorkomen.
Een ander advies van de dokter was trouwens om het toiletbezoek een ontspannende activiteit te maken, en geen haastklus omdat er bijvoorbeeld verder gespeeld moet worden. Nu waren de toiletbezoeken van Ilse al best lang, maar nu wachten we toch nog iets langer met haar te vragen of ze nu al niet eens klaar is. Zeker ’s avonds, vlak voor het naar bed gaan, houdt Ilse het lang vol op het toilet. Waarom zou dat nou zijn…..?

Twee weken geleden hebben we de verjaardag van Ilse gevierd voor familie en vrienden, vriendjes en vriendinnetjes.
Het was niet superdruk, vanwege het weer en vakantie kwamen sommigen een paar dagen eerder of later. Naast de familie en vrienden waren ook Noémi (een vriendinnetje) en Tygo (een vriendje) met Zoë (het kleine zusje van Tygo) op de verjaardag van Ilse. Zij kwamen al iets eerder zodat ze nog even lekker buiten in de sneeuw konden spelen voordat de ‘grote-mensen-visite’ kwam.

Gewoon een mooie foto van Ilse

En de mooie verjaardagstaart die mama gemaakt heeft

Ter afsluiting deze keer een filmpje van Ilse waarop ze (bij kunstlicht, dus de kleur is iets vreemd) uit volle borst “Oh Denneboom” zingt. Dat het intussen al begin januari is maakt niets uit, want Ilse zingt nu ook nog steeds Sinterklaasliedjes.

Die stem heeft ze niet van ons hoor!

Allemaal een heel Gelukkig 2011! En tot de volgende keer.

Sander.