- Waarschijnlijk de allerliefste baby ter wereld

Het arme meisje is ziek geweest.
Dat wat iedereen al had voorspeld is waarheid geworden. Net een paar dagen op de kinderopvang geweest en Ilse is ziek geworden. We hadden het zelf kunnen zien aankomen, want bijna alle kinderen op de kinderopvang liepen met grote snottebellen onder hun neus.
Het is uiteindelijk allemaal wel meegevallen. Een beetje vastzittend slijm, beetje hoesten, beetje niezen. Wel zat haar neusje vaak dicht wat het drinken behoorlijk lastig maakte. Het is ondertussen alweer even geleden en ze is er goed van hersteld. Het is mooi om te zien hoe een baby met dit soort dingen omgaat. Ze heeft twee dagen bijna niets anders gedaan dan slapen. Waar wij nog wel eens stug en vooral eigenwijs doorgaan alsof er niets mis is, zetten die kleintjes het schakelaartje om en is uitzieken en herstellen de eerste prioriteit.

Het lijkt er op dat alles z’n ritme heeft gevonden. Het ‘voeden-spelen-slapen’-patroon werkt goed. In de middag is ze iets actiever en langer wakker dan ’s ochtends en ’s avonds, maar het komt zelden voor dat ze huilerig is vanwege vermoeidheid. Ze slaapt voldoende en geeft duidelijk aan wanneer ze behoefte heeft aan rust.
Omdat ze zo goed slaapt, ze slaapt van ’s avonds 8 uur tot ’s morgens 7 uur, is er te weinig tijd over om met voldoende lange tussenpozen aan de 5 voedingen te komen. Dit is wel belangrijk omdat Ilse met 5 voedingen per dag de hoeveelheid melk binnenkrijgt die ze nodig heeft om goed te groeien. Dus waar veel anderen hun kind voeden op vraag (wat inhoudt dat het kind zelf signalen geeft wanneer het honger krijgt), hebben wij de voedingen voor Ilse op vaste tijden, ongeveer om de 3,5 uur.
Op de laatste voeding van 9 uur ’s avonds na -want na die voeding slaapt ze direct zonder eerst te spelen- is de 3,5 uur grofweg verdeeld in 1 uur voeden en uitbuiken, 1,5 uur spelen en/of keuvelen met papa of mama, en 1 uur slapen. Dus even boodschapjes doen of wandelen tussendoor gaat wel, maar iets doen wat langer duurt wordt vaak moeilijk. We willen zo veel mogelijk regelmaat aanhouden voor Ilse. En ook haar rust-/slaapuurtjes vinden we heel belangrijk.

Betty heeft haar eerste werkweken alweer achter de rug, dus Ilse heeft ook de eerste weken opvang gehad. We hebben gemerkt dat het even wennen is geweest voor Ilse. De eerste dagen heeft ze op de kinderopvang weinig geslapen. Waarschijnlijk de vreemde omgeving, allemaal nieuwe indrukken, maakte haar ’s avonds dan erg moe en huilerig. De anderhalve ‘wendag’ die we vooraf hebben gehad heeft dat niet voorkomen. Nu gaat dat steeds beter, ze slaapt steeds langer op de kinderopvang. Wij krijgen er zelf ook een beter gevoel bij nu we zien dat dit steeds beter gaat.

Je zou het bijna vanzelfsprekend vinden, maar eigenlijk is het gewoon heel erg goed nieuws, de arts heeft gezien dat Ilse geen heupproblemen heeft overgehouden aan de stuitligging. In de stuitligging is er een kans dat de bovenbeentjes zo bekneld komen te liggen dat er te veel kracht komt te staan op de gewrichten en deze hierdoor niet goed groeien. Bij Ilse is daar geen sprake van. Gelukkig hoeft ze geen spreidbroekje aan, we hielden daar niet echt rekening mee, maar dat was wel een beetje ons angstbeeld.
Zoals jullie wellicht weten hebben we Ilse moeten stimuleren om meer richting de rechterkant te kijken. Dit is zo goed gegaan dat de fysiotherapeut heeft gezegd dat er geen sprake meer is van een voorkeurskant en dat we daarmee kunnen stoppen.
Verder gaf de fysio aan dat Ilse haar motoriek goed was voor haar leeftijd. Haar beentjes deden wat ze moeten doen op 4 maanden, en haar armbewegingen en nekspieren zijn ook normaal rekening houdend dat ze vier weken te vroeg was.

Ilse heeft ook haar ‘cursus’ babymassage achter de rug. Aan het begin was het erg wennen voor haar en daar waar de cursus bedoeld was voor wat lichamelijke ontspanning was het voor Ilse de eerste paar keer regelrechte stress..... Pas later begon ze het fijn te vinden in vreemde houdingen geduwd te worden en alleen als de romper aanbleef stond ze het zonder te huilen toe dat haar buikje werd gemaseerd. Nu doen we nog steeds wel eens wat oefeningen en moet Ilse bij sommige oefeningen erg lachen. Bijvoorbeeld als we haar linkervoetje naar haar rechterschouder brengen en haar rechterhandje naar haar linkerbil ligt ze hard te lachen alsof ze gekieteld wordt. En dat terwijl het er nou niet echt comfortabel uitziet.....

Mama in actie, massage van de beentjes.	Met de knieën naar de borst.....

Een paar dagen nadat Oma Frankrijk haar arm lelijk heeft gebroken, ging de andere oma trouwen. Omdat dit aan de andere kant van het land plaatsvond waren we de hele dag op pad. De eerste keer dat we met z’n drieën zo lang van huis waren. We waren de dag ervoor al bezig met het plannen van de hele operatie. Voldoende luiers, kleertjes, speeltjes, speentjes, luierzakjes, luierdoekjes, etc. etc.
Ilse heeft zich echt voorbeeldig gedragen en heeft de lat erg hoog gelegd voor een volgend dagje weg. De hele dag heeft ze nieuwsgierig om zich heen gekeken, heeft ze zich laten aaien en bekijken, zonder enige kik. Eten ging ook probleemloos. Het was moeilijk voor haar om met al die aandacht en nieuwe omgevingen in slaap te vallen. Dus ze is de hele dag wakker geweest. Maar toch heeft ze niet één keer gehuild. Toen we wegreden viel ze direct in slaap.
Pas na twee dagen merkten we dat Ilse behoorlijk meer sliep dan op andere dagen, hieruit bleek dat ze toch wel wat in te halen had. We waren in ieder geval erg trots op haar, ze heeft zich zo goed gedragen. We hebben sowieso weinig tot geen klagen met haar. Ze slaapt goed, eet goed, kan zichzelf vermaken en is meestal erg vrolijk.
We kunnen ons geen betere dochter wensen!