- Eerste keer echt ziek geweest

Zoals ik in het laatste bericht al had geschreven was Ilse ziek. Zaterdagnacht 11 oktober begon het, we werden ruw gewekt door het plotselinge gehuil van haar. Ilse huilt zelden en ’s nachts al helemaal niet, dus we zijn snel naar haar kamertje gelopen. Toen we binnen kwamen roken we direct een zure lucht. Ze had flink overgegeven, en omdat het al wat koud en droger aanvoelde was het waarschijnlijk al een uurtje eerder gebeurd.
De dag die volgde was er eentje van regelmatig spugen en ze hield geen voeding binnen. Dit ging door tot dinsdag. Toen leek het zowaar iets beter te gaan. Het spugen werd minder en ze was iets actiever. Dit heeft echter kort geduurd, want vanaf woensdag was het weer ellende.
De zaterdag daarop had ze wel weer wat lichte plasluiers, maar pas op maandag en dinsdag was er echt een verbetering zichtbaar omdat ze toen de voedingen beter binnenhield en beduidend minder ging spugen. Al met al is Ilse dus ruim anderhalve week ziek geweest.

Gedurende de eerste week heeft Ilse zo goed als geen plasluiers of ontlasting gehad. Dit was natuurlijk erg verontrustend, daarnaast had ze ook dagen dat ze er heel bleekjes uitzag en slapjes was. Daarom hebben we bijna dagelijks de huisarts of de huisartsenpost bezocht. In die anderhalve week hebben we wel 5 verschillende huisartsen gezien. De één geeft weer net een ander advies dan de ander, dat maakte het soms niet makkelijk om voor onszelf een goed gevoel te krijgen over hoe we e.e.a. aanpakten.
De eerste diagnoses en adviezen van de huisarts waren dat Ilse een buikgriep had en als ze te weinig vocht binnen zou krijgen dat we een “ORS-oplossing” moesten geven. ORS staat voor Oral Rehydration Solution, oftwel een vloeistof met suiker en mineralen om de vochtbalans in het lichaam te herstellen. Dit is echter erg vies en met wat diksap er doorheen hebben we dat toch zo nu en dan bij Ilse naar binnen gekregen. Gedurende de hele periode van ziek zijn is Ilse gelukkig niet uitgedroogd geweest. Het risico daarop is bij kinderen van Ilse haar leeftijd erg groot en daarom zijn we bijna dagelijks bij de huisarts geweest om dit te laten controleren. De huisarts vertelde dat normaal gesproken een buikgriep 2 tot 5 dagen duurt, maar dat het soms ook wel 2 weken kan duren.

Toen we na de 7e ziektedag, waarop ze nog steeds niets binnenhield, op zaterdagavond de huisartsenpost belde kregen we de assistente te spreken. Zij gaf het advies om ORS en andere drankjes links te laten liggen en juist alleen maar borstvoeding te geven. Zij zei dat moedermelk in dit soort gevallen veruit het beste is wat een baby kan krijgen, alle stoffen die goed zijn voor een baby zitten er met de ideale samenstelling in. Daarnaast heeft de moeder al snel nadat het kind de eerste tekenen van de ziekte vertoond, antistoffen in haar lichaam zitten die via de moedermelk bij het kind komen. Tot dan toe hadden we niet het idee dat we de boel echt onder controle hadden en dat we Ilse beter maakten met wat we haar gaven. Maar het advies wat de assistente van de huisartsenpost ons gaf was het eerste wat ons een goed gevoel gaf.
Achteraf gezien klinkt deze aanpak erg vanzelfsprekend, maar toch hadden we er zelf niet aan gedacht nog. En al snel nadat we over waren gestapt op volledige borstvoeding kreeg Ilse vollere plasluiers, een paar keer flinke ontlasting en werd ze veel actiever.
Ondanks dat het beter ging zijn we de maandag na dat weekend weer bij de huisarts geweest, het was namelijk nog niet zoals het moest zijn, ze spuugde nog steeds regelmatig. Omdat de klachten met pieken en dalen ondertussen best lang aanhielden werd er nu ook naar andere mogelijkheden gekeken. De huisarts begon te denken aan obstipatie, veel symptomen zouden daardoor verklaard kunnen worden. Ilse gaf echter geen enkele kik als de huisarts op haar buikje en darmpjes drukte terwijl je dat wel zou verwachten bij obstipatie. We zouden het allemaal weer even aankijken omdat de gesteldheid van Ilse nog steeds geen reden gaf tot grote zorg. Snel daarna, vanaf woensdag, de 11e ziektedag, heeft Ilse helemaal niet meer overgegeven en ging ze steeds meer voeding tot zich nemen.

Dit is Ilse aan het begin van de tweede week dat ze ziek was, op dit moment begon ze zich steeds beter te voelen.

Nu is het vrijdag, bijna twee weken nadat ze ziek werd, en gaat ze weer naar de kinderopvang en kunnen papa en mama weer normaal aan het werk. Mama werkt drie dagen per week en papa vijf dagen, maar sinds dat Ilse ziek was hebben papa en mama gezorgd dat er altijd iemand thuis was omdat ze niet naar de opvang kon. Ondanks dat we liever thuis zijn met een gezonde Ilse kunnen we nu toch zeggen dat we gelukkig weer alletwee tegelijk naar ons werk kunnen….
We weten eigenlijk nog steeds niet zeker of het nu een buikgriep was, of dat Ilse last had van obstipatie. Het belangrijkste is dat Ilse nu weer helemaal de oude is, vrolijk en actief als (bijna) altijd. Alleen nog een beetje aankomen, want ze is wel een flink deel van haar speklaagje kwijtgeraakt.

Sander.

- Op vakantie gaan, tandjes krijgen en ziek zijn

Om te beginnen twee foto’s van Ilse. De linkerfoto is van toen ze op één dag na 9 maanden oud was, de rechterfoto is van een week geleden. Zoals bij alle foto's kun je de foto's in het groot zien door er op te klikken.

Samen met vriendje Nijn.

Kijk mijn tandjes eens!.

Zoals op de rechterfoto duidelijk te zien is zijn de eerste tandjes door. Onder zitten er twee, en boven zitten er twee. Het grootste deel van al het kauwen dat ze nu doet doet ze trouwens zonder deze tandjes. Het is meer fijnmalen tussen het andere tandenloze deel van het gebit. En terwijl dit bericht wacht om op de weblog geplaatst te worden, zijn er boven nog 2 tandjes bijgekomen. Gelukkig heeft Ilse weinig last gehad van het doorkomen van haar tandjes. Het is wel een beetje gevoelig geweest en ze heeft wat meer gekwijld. Maar zo erg als je soms leest dat het kan zijn, zoals hevige diarree of ontstoken tandvlees, dat heeft ze niet gehad.
Ilse woog bij het laatste bezoek aan het consultatiebureau (11 september) 8310 gram en was 70 cm. lang. Bij haar geboorte, ze was 4 weken te vroeg, zat ze een stuk onder de gemiddelde lijn van de groeicurves. In de afgelopen 9 maanden ging ze steeds een stukje meer naar het gemiddelde toe. Nu zit ze bovenop de gemiddelde lijn.

Dit ziet er heel erg goed uit....

En deze ook.

Ilse zit al heel stevig, ze valt eigenlijk niet meer om zonder dat zelf te willen. Als ze ergens bij wil komen laat ze zich op haar buik rollen. Dan kan ze al om haar as draaien en zichzelf achteruit duwen. Vooruit kruipen kan ze nog niet. Ze heeft nog niet door dat je daarvoor ook je beentjes moet gaan gebruiken.

Het eten gaat steeds beter. Dit is wat Ilse al heeft gegeten; appel, banaan, meloen, papaja, mango, pruim, nectarine, perzik, druif, peer, sla, sperciebonen, wortels, bloemkool, broccoli, spruitjes, paprika, aardappel, courgette, doperwten, bietjes, tomaat, kaas, brood, boter, ei, soepstengel, rijstwafel, omelet, appelperenstroop en yoghurt. En alles in knuist-grote stukken, niets gepureerd. Behalve de yoghurt natuurlijk, die geven we met een lepel. Dit heeft ze ook snel onder de knie gekregen, en papa en mama ook trouwens.
We zijn erg tevreden met hoe Ilse alles eet. Fruit, brood met of zonder beleg en yoghurt vindt ze heel erg lekker. Groente vindt ze soms wat minder. Opvallend is dat ze worteltjes niet zo lekker vindt, terwijl dat bekend staat als een lekkernij voor baby’s. Het avondeten wordt altijd afgesloten met een klein beetje water uit een bekertje waarbij papa of mama helpt om slokjes uit te nemen.

We hebben onze grote vakantie er op zitten, de eerste samen met Ilse. Vanzelfsprekend zijn we in Limburg geweest, onze favoriete vakantiestek. Het was opvallend om te zien hoeveel extra uren slaap Ilse daar pakte iedere dag. We waren vaak buiten, de deuren staan altijd open, dus vergeleken met thuis krijg je daar veel frisse lucht. Wellicht dat dat de oorzaak is. Ilse vond de kippen, ganzen, poesjes en hond erg leuk om in de gaten te houden en samen met papa en mama was het ook erg leuk om ze te voeren.

Met mama op het gras spelen.

Kippen en ganzen voeren met mama.

Na het verblijf van anderhalve week op de Scheyerhof hadden we nog anderhalve week over voordat we weer aan het werk moesten. Het was fijn om zo lang lekker met z’n drietjes thuis te zijn, te spelen met Ilse en haar niet steeds naar de kinderopvang te hoeven brengen.
Nu is er ondertussen al wat tijd verstreken, dus Ilse gaat weer zoals gebruikelijk is op maandag, dinsdag en vrijdag naar de kinderopvang toe. Ook hier geven ze Ilse het eten in stukjes.. Afgelopen week kregen we complimenten van de kinderopvangleidsters omdat Ilse zo lief en rustig is. Als ze wakker wordt ligt ze rustig te wachten totdat iemand haar uit het bedje komt halen, ze speelt rustig en vraagt heel weinig aandacht. Het is volgens hun zelfs zo dat ze moeten oppassen dat ze Ilse niet vergeten. Ze waarschuwden wel dat dit geen garantie voor de toekomst is....

Ilse is de laatste dagen wat aan het kwakkelen. Gisteren heeft ze 24 uur lang geen voeding binnen kunnen houden, steeds kwam alles er weer uit. Terwijl ze gisteren nog alert en actief was, is ze daar vandaag een beetje slapjes van. Vanmorgen heeft ze een kleine voeding binnen kunnen houden en knapte ze een beetje op, maar nu net heeft ze weer flink overgegeven. We denken dat het een buikgriepje is. We hebben steeds contact met de huisarts en zij zegt dat er tot nu toe geen reden voor zorg is, maar we moeten goed in de gaten houden dat ze geen koorts krijgt, regelmatig wat water (of eigenlijk "ORS", dat is water met suiker en mineralen) drinkt en dat ze vandaag wel wat voeding binnenhoudt. Zo niet, dan aan het eind van de middag weer even de huisarts bellen. Papa en mama wisselen elkaar af met thuis blijven omdat ze nu natuurlijk niet naar de opvang kan.
We hopen dat het niet erg lang aanhoudt, want Ilse is nu niet de vrolijke Ilse die ze normaal is.

Tot de volgende keer, Sander.