- Eerste keer echt ziek geweest

Zoals ik in het laatste bericht al had geschreven was Ilse ziek. Zaterdagnacht 11 oktober begon het, we werden ruw gewekt door het plotselinge gehuil van haar. Ilse huilt zelden en ’s nachts al helemaal niet, dus we zijn snel naar haar kamertje gelopen. Toen we binnen kwamen roken we direct een zure lucht. Ze had flink overgegeven, en omdat het al wat koud en droger aanvoelde was het waarschijnlijk al een uurtje eerder gebeurd.
De dag die volgde was er eentje van regelmatig spugen en ze hield geen voeding binnen. Dit ging door tot dinsdag. Toen leek het zowaar iets beter te gaan. Het spugen werd minder en ze was iets actiever. Dit heeft echter kort geduurd, want vanaf woensdag was het weer ellende.
De zaterdag daarop had ze wel weer wat lichte plasluiers, maar pas op maandag en dinsdag was er echt een verbetering zichtbaar omdat ze toen de voedingen beter binnenhield en beduidend minder ging spugen. Al met al is Ilse dus ruim anderhalve week ziek geweest.

Gedurende de eerste week heeft Ilse zo goed als geen plasluiers of ontlasting gehad. Dit was natuurlijk erg verontrustend, daarnaast had ze ook dagen dat ze er heel bleekjes uitzag en slapjes was. Daarom hebben we bijna dagelijks de huisarts of de huisartsenpost bezocht. In die anderhalve week hebben we wel 5 verschillende huisartsen gezien. De één geeft weer net een ander advies dan de ander, dat maakte het soms niet makkelijk om voor onszelf een goed gevoel te krijgen over hoe we e.e.a. aanpakten.
De eerste diagnoses en adviezen van de huisarts waren dat Ilse een buikgriep had en als ze te weinig vocht binnen zou krijgen dat we een “ORS-oplossing” moesten geven. ORS staat voor Oral Rehydration Solution, oftwel een vloeistof met suiker en mineralen om de vochtbalans in het lichaam te herstellen. Dit is echter erg vies en met wat diksap er doorheen hebben we dat toch zo nu en dan bij Ilse naar binnen gekregen. Gedurende de hele periode van ziek zijn is Ilse gelukkig niet uitgedroogd geweest. Het risico daarop is bij kinderen van Ilse haar leeftijd erg groot en daarom zijn we bijna dagelijks bij de huisarts geweest om dit te laten controleren. De huisarts vertelde dat normaal gesproken een buikgriep 2 tot 5 dagen duurt, maar dat het soms ook wel 2 weken kan duren.

Toen we na de 7e ziektedag, waarop ze nog steeds niets binnenhield, op zaterdagavond de huisartsenpost belde kregen we de assistente te spreken. Zij gaf het advies om ORS en andere drankjes links te laten liggen en juist alleen maar borstvoeding te geven. Zij zei dat moedermelk in dit soort gevallen veruit het beste is wat een baby kan krijgen, alle stoffen die goed zijn voor een baby zitten er met de ideale samenstelling in. Daarnaast heeft de moeder al snel nadat het kind de eerste tekenen van de ziekte vertoond, antistoffen in haar lichaam zitten die via de moedermelk bij het kind komen. Tot dan toe hadden we niet het idee dat we de boel echt onder controle hadden en dat we Ilse beter maakten met wat we haar gaven. Maar het advies wat de assistente van de huisartsenpost ons gaf was het eerste wat ons een goed gevoel gaf.
Achteraf gezien klinkt deze aanpak erg vanzelfsprekend, maar toch hadden we er zelf niet aan gedacht nog. En al snel nadat we over waren gestapt op volledige borstvoeding kreeg Ilse vollere plasluiers, een paar keer flinke ontlasting en werd ze veel actiever.
Ondanks dat het beter ging zijn we de maandag na dat weekend weer bij de huisarts geweest, het was namelijk nog niet zoals het moest zijn, ze spuugde nog steeds regelmatig. Omdat de klachten met pieken en dalen ondertussen best lang aanhielden werd er nu ook naar andere mogelijkheden gekeken. De huisarts begon te denken aan obstipatie, veel symptomen zouden daardoor verklaard kunnen worden. Ilse gaf echter geen enkele kik als de huisarts op haar buikje en darmpjes drukte terwijl je dat wel zou verwachten bij obstipatie. We zouden het allemaal weer even aankijken omdat de gesteldheid van Ilse nog steeds geen reden gaf tot grote zorg. Snel daarna, vanaf woensdag, de 11e ziektedag, heeft Ilse helemaal niet meer overgegeven en ging ze steeds meer voeding tot zich nemen.

Dit is Ilse aan het begin van de tweede week dat ze ziek was, op dit moment begon ze zich steeds beter te voelen.

Nu is het vrijdag, bijna twee weken nadat ze ziek werd, en gaat ze weer naar de kinderopvang en kunnen papa en mama weer normaal aan het werk. Mama werkt drie dagen per week en papa vijf dagen, maar sinds dat Ilse ziek was hebben papa en mama gezorgd dat er altijd iemand thuis was omdat ze niet naar de opvang kon. Ondanks dat we liever thuis zijn met een gezonde Ilse kunnen we nu toch zeggen dat we gelukkig weer alletwee tegelijk naar ons werk kunnen….
We weten eigenlijk nog steeds niet zeker of het nu een buikgriep was, of dat Ilse last had van obstipatie. Het belangrijkste is dat Ilse nu weer helemaal de oude is, vrolijk en actief als (bijna) altijd. Alleen nog een beetje aankomen, want ze is wel een flink deel van haar speklaagje kwijtgeraakt.

Sander.