- Grote Parasolzwam

Als de mensen achter het weerbericht gelijk gaan krijgen hebben we het laatste weekend gehad waarin we konden genieten van ideaal nazomer weer. Ondanks dat we nog best wat klussen binnenshuis te doen hadden zijn we er toch maar weer met de camera op uit getrokken, het kon tenslotte zomaar de laatste keer zijn deze herfst.

Opnieuw naar het Staelduinse Bos geweest, lekker dichtbij, kleinschalig, niet heel druk, zelfs niet op zondag. In ons vorige bericht heb ik al één en ander verteld over dit door het Zuid-Hollands Landschap beheerd gebied.
Ondanks dat het maar een week later was, waren er veel meer paddenstoelen te vinden dan de vorige keer. Nu is dat in dit jaargetijde niet vreemd, paddenstoelen kunnen enorm snel groeien en weer verdwijnen.
De eerste foto is een detail van een Grote Parasolzwam. Het gaat te ver om dit abstract te noemen, er is nog steeds duidelijk sprake van een herkenbaar element. Desondanks biedt dit detail mijns inziens een ander beeld dan de standaard paddenstoelenfoto.

Instellingen: 210mm met een diafragma van F/5.6, Sluitertijd 1/500e sec op iso100

De standaard 2:3 maat is hier losgelaten, de onder- en bovenkant van de foto voegde niets toe aan het beeld. Het is verstandig om niet zomaar onscherpe delen weg te knippen. Onscherpte schept sfeer en kan functioneel zijn. In dit geval gaf het verwijderen van de boven- en onderkant meerwaarde.

Hieronder nog 2 foto’s van de Grote Parasolzwam, nu wel duidelijk herkenbaar.
Deze voornamelijk in groepen levende paddenstoelen kunnen in enkele uren 15 cm groeien in de hoogte en breedte. Uiteindelijk kunnen ze wel 30 tot 40 centimeter hoog en breed worden. De naamgeving is niet enkel gebaseerd op de vorm van de hoed, maar ook op het feit dat de ring om de steel los zit en makkelijk heen en weer geschoven kan worden.. Net zoals bij een parasol dus.
De jonge Parasolzwammen zien er uit als een trommelstok voor de grote trom, een steel met daarboven een bolvormige hoed. Al snel verandert dit in een vlakke hoed met een verhoogd centrum.
Het is een algemeen voorkomende soort, groeit in loof- en naaldbossen en in graslanden. De hoed is goed eetbaar, staat zelfs bekend als lekkernij. De smaak schijnt aangenaam, anijsachtig en zoet te zijn.

Instellingen: 50mm met een diafragma van F/2.8, Sluitertijd 1/320e sec op iso100.

Instellingen: 50mm met een diafragma van F/2.8, Sluitertijd 1/2500e sec op iso100.

- Paddenstoelen

Het weer was geweldig, strak blauwe lucht, zonnetje, zo goed als windstil, heerlijke temperatuur, en het bos rook heerlijk. We waren in het Staelduinse Bos in de buurt van ’s-Gravenzande, tussen Hoek van Holland en Den Haag. Een relatief klein bos met voornamelijk eiken- en loofbomen en zandgrond. Oorspronkelijk was dit gebeid een duinengebeid, zo rond 1850 is het bos aangepland door de toenmalige grondeigenaar. Dit verklaart het licht glooiende landschap.
Eigenlijk wilden we heel graag de vliegenzwam (jeweetwel, die rode paddenstoel met witte stippen) vinden. Helaas zijn we die niet tegengekomen. Maar de herfst is nog niet voorbij....
Hieronder een drietal foto’s van wat we wel zijn tegengekomen.
De eerste is een trechtercantharel. Deze soort komt in diverse vormen en kleuren voor, afhankelijk van het weer en de leeftijd van de paddenstoel.
De instellingen gebruikt bij deze foto zijn: sluitertijd 1/60 seconde, 50mm lens, diafragma op F/5, ISO 200 en extern geflitst via een klein reflectie schermpje (wit snijplankje uit de keuken) om het licht van links te laten komen in plaats van recht van voren.

Als ik niet weet wat ik op de foto heb gezet zoek ik op internet en in de bibliotheek om uit te vinden wat het precies is, hoe de soort heet en wat de eigenschappen van de soort zijn. Tot nu toe is het me echter niet gelukt om dit uit te vinden bij de foto hier links.
De camera instellingen waren: sluitertijd 1/80 seconde, 50mm lens, diafragma op F/3.2, ISO 200 en extern geflitst met de omnibounce.

Ten slotte nog een paddenstoel uit de Russulaceae familie. Waarschijnlijk de Russula Fragilis, ook wel Duivelsbrood genoemd. Het is erg moeilijk om dit met zekerheid te zeggen omdat deze familie bijna 750 soorten bevat en de verschillen zelfs met een microscoop moeilijk te zien zijn. Instellingen: sluitertijd 1/30 seconde, 50mm lens, diafragma op F/2.5, ISO 200 en extern geflitst met de omnibounce (ik had gezien de sluitertijd beter iso 400 kunnen gebruiken.... Maar de foto kan er desondanks mee door qua scherpte)

Ik kijk nu al uit naar de volgende bostrip!

- Herfst... Eindelijk!

Jaargetijde van het mooie licht en warme kleuren. Dat is de herfst.
De zomermaanden hadden relatief weinig droge en windstille weekend-dagen. Althans, in de weekenden waarin we tjd hadden om er op uit te trekken met de camera. Nu de herfst is aangebroken lijkt het alsof er meer vrije tijd is en het vaker goed fotografeer-weer is.
Deze 'lange' foto is van een paddestoel op een vroege morgen in het gras. Je ziet de dauwdruppels die net als het hoedje van de paddenstoel al beschenen worden door de zon.

Eén van de moeilijke, maar ook enorm interessante kanten van natuurfotografie is om te achterhalen wat er nu precies op de foto is gezet. Determinatie met een moeilijk woord. In het bericht over onze vakantie in Frankrijk staan foto's van de bosbeekjuffer. Het is dan heel interessant om uit te zoeken exact welk soort het is en wat de kenmerken van het soort zijn. Het is leuk de kennis op te doen en deze te delen met anderen.
Maar helaas, welke paddenstoel dit nu precies is weet ik (nog) niet. Laat een reactie achter als je het me kunt vertellen...

Ook hiernaast zie je een paddenstoel, misschien is het beter om te zeggen een detail van een paddenstoel. (met een diameter van max. 4 cm)
De scherptediepte is zo klein dat het bijna abstract wordt. Ook bij deze geldt dat het voor mij onbekend is om welk soort het gaat.
De foto is gemaakt met de 50mm lens in combinatie met een tussenring van 36 millimeter. Dit verklaart de geringe scherptediepte en de korte brandpuntafstand.

En dan ten slotte nog een foto waarin ik denk dat duidelijk is wat ik bedoel met warme herfstkleuren.
De foto is genomen met tegenlicht, dit geeft meestal een mooier en warmer beeld dan wanneer het onderwerp vol wordt beschenen door de zon. Het nadeel daarvan is dat de contrasten tussen de zon- en schaduwpartijen snel te groot kunnen worden. Ook was het dan nooit gelukt om de groene bladeren half transparant te maken en de nerven zo duidelijk zichtbaar te maken.

Er zullen de komende periode nog wel meer foto's volgen met een verslagje van waar we waren en hoe mooi het was. Komend weekend staat al een bezoek aan het Staelduinse Bos in de planning!

- Scheyerhof

We zijn in Augustus anderhalve week op vakantie geweest in Zuid-Limburg. Door alle drukte en achterstand in foto-bewerkingen is het er nog niet eerder van gekomen om de weblog bij te werken in de afgelopen paar weken.
Zo'n twee keer per jaar gaan we naar ons favoriete plekje in Zuid-Limburg, de Scheyerhof in Noorbeek.
Hier zie je een foto van de huisjes en de tuin.

Het is een 18e eeuwse vakwerkboerderij die omgebouwd is in een aantal sfeervolle en luxe appartementen met uitzichten over het mooie Limburgse landschap.

De omgeving is uitermate geschikt om te wandelen vanwege onder andere het glooiende landschap en natuurgebieden als de Voerstreek. Ook liggen de steden Maastricht, Aken, Valkenburg en Luik op een afstand van ongeveer 20 minuten rijden. Het is ook heerlijk om niets te doen en door de grote tuin te struinen, of met een boek in de tuin te zitten.
De omgeving leent zich ook bijzonder voor landschaps-/natuurfotografie.
Hieronder zie je enkele foto’s van de omgeving van de Scheyerhof.

- En dan zijn we ook nog getrouwd....

18 september jl. zijn we even getrouwd. Met de nadruk op ‘even’.
Al met al duurde het deel met de ambtenaar van de burgelijke stand een minuut of 6. Omdat we weinig sentimentele waarde hechtten aan de officiele voltrekking van het huwelijk en er een kleine op komst is, hebben we besloten e.e.a. op een zeer bescheiden manier te voltrekken en te vieren. Met de gedachte dat we eigenlijk allang getrouwd waren, zijn we dus nu voor de wet ook getrouwd.
Dit zijn wij....

Hieronder zie je nog twee andere foto’s van de dag. Een collega van Betty (Peter Jollie) was zo aardig de foto’s tijdens het officiële deel te schieten. Een moeilijke klus omdat alles zo snel ging en kort duurde dat er weinig tot geen tijd was voor hem om correcties te maken, even een ander standpunt te proberen, lenzen te wisselen, etc. Gelukkig wist hij wat hij deed. Achteraf hebben we buiten het stadskantoor nog wat foto's van ons tweetjes en samen met de familie gemaakt.
Nadien zijn we naar De Waag in Delft gegaan voor wat gebak en een lunch. Al met al een geslaagde dag en precies wat we er samen met de familie van wilde maken.

Samen met de directe familie op de foto direct na de -korte- ceremonie.

De ringen, en de handen met de vingers waar ze om moeten.

- In verwachting....

12 Januari zal het -naar verwachting- zover zijn. De ‘van der Veen boom’ zal een nieuwe scheut gaan krijgen. Het is trouwens niet zo dat we aan het in stand houden van de naam zoveel waarde hechten. Het is meer dat we uitkijken naar het moment.

Waarom we uitkijken naar de komst van zo'n kleine?
Omdat we weten dat ze -het wordt inderdaad een meisje- vanaf het allereerste begin al direct door zal slapen ’s nachts, dat ze bijna nooit huilt en dat ze zonder enige moeite enkele uren achtereen zichzelf in de box zal vermaken. Maak je geen zorgen, we houden er rekening mee dat er een kans is dat we het bij het verkeerde eind hebben...
De naam weten we al, de kaartjes worden op dit moment gemaakt, de babykamer is besteld, de accesoires zijn bijna allemaal al binnen, er zijn al veel kleertjes en knuffels, de box staat al klaar en de eerste lessen zwangerschapsgym zijn al geweest. Voor zover we er klaar voor kunnen zijn, zijn we dat!