- Vakantie weer voorbij

We zijn weer terug….
Zoals we in het vorige bericht op de weblog al hadden aangekondigd zijn we een weekje naar Frankrijk geweest. Op bezoek bij opa en oma.
Ilse heeft zich tijdens de reis erg goed gehouden. We vertrokken zo rond half acht ’s ochtends, vanzelfsprekend precies volgens planning.... We hebben Ilse om half zeven wakker gemaakt om voeding te kunnen geven en wat brood te eten voor dat we vertrokken. Dit was ongeveer 2 uur eerder dan dat ilse normaal gesproken wakker zou worden. Dus toen we het eerste uur van de heenreis er op hadden zitten viel Ilse in slaap en werd ze pas een uur later weer wakker. Na nog een uurtje doorrijden hadden we toen de eerste drie uur van de reis er al op zitten. Daarna hebben we een uitgebreide stop gemaakt om even lekker te eten en Ilse wat beweging te geven. Er resteerde ons nog hooguit 5 netto rij-uren, dus met nog één lange stop voor de broodnodige beweging en voeding hebben we de hele rit goed doorstaan. Uiteindelijk is de rit dus verdeeld in drie stukken van 2 à 3 uur rijden. Mama is tijdens het tweede stuk achterin gaan zitten bij Ilse om samen te kunnen spelen. Verder heeft Ilse zich zelf vermaakt met boekjes, een paar afleveringen Bumba, een tekenbord en een houten puzzel. Mama had ook nog drie cadeautjes ingepakt om door Ilse uit te laten pakken in de auto. De tip van de cadeautjes hadden we trouwens op een forum gekregen van iemand anders. Dit was echt heel leuk en werkte goed, we waren zomaar weer een half uur verder.

Omdat Ilse normaal gesproken minstens drie uur slaapt per dag en niet ’s ochtends vroeg gewekt wordt, en ze nu dus om half zeven al op is gestaan en maar één uurtje heeft geslapen overdag, was ze heel erg moe toen we aankwamen.
We hebben vlak bij de bestemming even snel iets bij de Mac gegeten (fruit, groente, yoghurt, kip en patat zonder zout voor Ilse) zodat Ilse nog even bij opa en oma wat energie kwijt kon en dan zo snel mogelijk naar haar bedje kon.
Ilse sliep prima in Frankrijk. Ze had haar eigen slaaptentje waar ze al vaker in heeft gelegen als we weg van huis waren. Al na de eerste dag kwamen we er achter dat het niet een echt goed ademende bodem heeft. Ilse werd ’s ochtends namelijk wakker met een hele natte plek van het zweet precies waar ze met haar hoofdje heeft liggen slapen. Gelukkig hadden opa en oma al een logeerbedje gekocht. Na wat gehannes door opa en papa lukte het uiteindelijk om ‘m uit te klappen en in elkaar te zetten en heeft Ilse de resterende dagen daar heerlijk in geslapen.
’s Avonds ging ze op de voor haar normale tijd naar bed, steeds iets voor of na 8 uur. Maar ’s ochtends werd ze steevast pas rond 9 uur à half 10 wakker, dat is toch ongeveer anderhalf uur later dan wanneer we thuis zijn. Overdag sliep ze ook flink wat uurtjes. Waarschijnlijk omdat we alle dagen buiten zijn geweest en de slaapkamers zo donker zijn kon Ilse heerlijk slapen.

Ilse is in de weken voor de vakantie een periode in gegaan waarin ze erg eenkennig en verlegen is geworden. Voor opa en oma was dat daarom even geduld hebben, want het heeft enkele dagen geduurd voordat Ilse iets wilde ondernemen samen met één van hen.
Eigenlijk heeft ze pas de laatste twee dagen van ons verblijf in Frankrijk de ergste schroom losgelaten en durfde ze het eindelijk aan om zonder bijzijn van mama te spelen met opa en oma. Soms was de eenkennigheid heel erg. Ook niet zo gek natuurlijk, want precies in deze periode van verlegenheid, terughoudendheid en aarzeling brachten we haar in een hele vreemde omgeving met een vreemde slaapkamer, vreemde kinderstoel (hadden opa en oma voor gezorgd zodat wij die niet mee hoefden te nemen), vreemde gezichten, alles vreemd. Ilse klampte zich helemaal vast aan mama, zelfs papa was vaak niet goed genoeg gedurende de eerste dagen. Veel dingen die normaal gesproken vanzelf gaan waren nu best moeizaam. De vreemde kinderstoel heeft ze de eerste dagen eng gevonden, daar moest mama heel dichtbij blijven zitten. Het verschonen van de luier gebeurde niet op de commode zoals normaal en dat ging ook dus moeizaam omdat het niet ging zoals het thuis altijd gaat. Tandenpoetsen ook anders dan normaal, daarbij werd dan ook vaker gehuild dan thuis.
Opa en oma hebben erg hun best gedaan om het Ilse en ons zo goed mogelijk naar de zin te maken. Ze hebben hun slaapkamer opgeofferd, ze hadden een buggy, een kinderstoel en een logeerbedje gekocht zodat wij dat niet mee hoefden te nemen, ze hebben elke dag voor hun doen heel vroeg en heel gezond gegeten, ze hebben Ilse alle mogelijke tijd en ruimte gegeven om te wennen, etc. etc. Niets was te gek.
Wat Ilse het allerleukste vond om te doen is om samen met papa en/of mama naar het beekje te gaan. Laarsjes aan, het ondiepe water inlopen, steentjes uit het water pakken en ze er weer ingooien. We hebben dit iedere dag meerdere keren gedaan. Soms op ons initiatief, en soms werden we er door Ilse zelf heen getrokken. Het is twee keer gebeurd dat ze een hele natte kont had omdat ze zover door haar knietjes ging om steentjes te kunnen pakken dat ze met haar billen het water raakte.....
Omdat Ilse zich altijd erg aangetrokken voelt tot water en watervallen zijn we met haar naar de waterval van Autun geweest (Cascade de Brisecou). Dit vond ze heel interessant. Hieronder zie je enkele foto's van het beekje en van het gooien met de steentjes, en een foto van Ilse bij de waterval.

Met mama door het water

Met papa steentjes gooien

Deze steen spetterde hard!

Met mama bij de grote waterval

En toen was het weer tijd om terug naar huis te gaan. De terugreis is redelijk goed gegaan. Ilse heeft zich weer prima gehouden. We hebben de rit op dezelfde manier aangepakt als de heenreis. Dus we zijn om half acht in de morgen vertrokken, en waren rond etenstijd in de avond weer thuis. Mama heeft nu iets langer bij Ilse achterin gezeten en had wederom enkele cadeautjes om Ilse uit te laten pakken. In tegenstelling tot de heenreis hebben we nu drie langere stops gemaakt. Ilse heeft namelijk tijdens de terugreis, op twee maal een half uurtje na, helemaal niet geslapen. Het was dus wat vaker nodig om even uit het stoeltje te kunnen en afleiding te hebben. Ook nu was ze helemaal gebroken toen we thuis kwamen en sliep ze al vroeg in haar eigen bedje. Gelukkig hadden we nog twee dagen voordat het normale ritme van kinderopvang en dergelijke weer zou beginnen.

Als we terugkijken op de vakantie hebben we een dubbel gevoel. Het was heel fijn om weg te zijn, om zo veel buiten te zijn, om lekker niets te moeten, met Ilse zoveel tijd door te brengen, en om Ilse met opa en oma te laten spelen. Aan de andere kant hebben we het ook wel een beetje zielig voor Ilse gevonden. Ze heeft zo lang moeten reizen zonder dat ze goed kon slapen. Ook werd ze wel heel erg overladen met nieuwe indrukken in zo’n korte tijd. Aan de andere kant is dat ook wel goed voor haar, het helpt haar om een open, ondernemend en flexibel meisje te worden. Maar misschien was dit niet de beste periode om dat in te doen. Maar ja, er is waarschijnlijk altijd wel wat en dan kun je helemaal niets ondernemen met haar.
Toch was Ilse duidelijk anders in haar speelgedrag en gedrag naar anderen toe dan ze normaal gesproken thuis is. Ze was veel angstiger en/of timide, ook als ze even de eenkennigheid heeft losgelaten en op ‘haar best’ was was ze lang niet het meisje wat ze thuis is. We zien dat eigenlijk altijd wel als we ergens anders zijn, ook niet onlogisch denk ik. Nadat we thuis waren gekomen was Ilse eigenlijk direkt de volgende dag weer haarzelf en ‘huppelde’ ze er weer lustig op los door de kamer.
Kortom, veel tegenstrijdige gevoelens en ervaringen. Ben benieuwd hoe het zich allemaal ontwikkelt als ze ouder wordt....
Hieronder nog een foto van Ilse die van opa ook wel even met de tuinslang mocht oefenen en een foto van Ilse in de kinderstoel met mama en oma er bij.

Samen met opa spelen met de tuinslang

Het was echt wel leuk in Frankrijk!

Groeten, Sander.

- Het gaat erg goed!

Het gaat allemaal zo goed de laatste tijd dat er weinig ‘noodzaak’ is om over te berichten op de weblog. Ilse is al een relatief lange periode niet ziek geweest, soms wat snotteren, maar dat mag geen naam hebben. Ze eet en drinkt prima, het lopen gaat met sprongen vooruit. Spreekwoordelijk gesproken dan, want echt springen kan ze nog niet....
Ilse is de laatste tijd ook wat verlegen geworden. Als we visite hebben hangt ze aan de broekspijpen van mama -papa is dan ook niet goed genoeg-. Als het een bekende is die wel eens vaker langskomt gedraagt Ilse zich al snel enigszins normaal, maar blijft ze wel alert en blijft ze ook iets passiever (minder los lopen, minder vaak spontaan kraaien van plezier, etc.). Als het echter een volslagen onbekende is voor Ilse duurt het veel langer totdat ze loskomt en vaak gebeurt dat helemaal niet tijdens dat bezoek. Grappig om te zien dat haar ontwikkeling plotseling op een punt is gekomen waarop verlegenheid zijn intrede heeft gedaan. Hopen dat het niet al te erg gaat worden.....

Ilse tussen de paardenbloemen.

Komende week gaan we op vakantie naar opa en oma Frankrijk. Eens zien hoe ze zich houdt als ze zo lang in het autostoeltje moet zitten. Vroeger, voordat Ilse er was, was het zo’n 7,5 a 8 uur rijden, we houden er nu rekening mee dat we er in totaal een uur of 11 over zullen doen. We zijn erg benieuwd hoe het zal gaan.
Aan de ene kant horen we van ervaringsdeskundigen dat het wel mee zal vallen, als we haar maar een beetje bezig kunnen houden en regelmatig tijdens de uurtjes dat ze wakker is een uitgebreide stop houden om haar wat energie kwijt te laten raken. Ze zal ook wat uurtjes slapen in de auto en dan kun je lekker doorrijden, hopelijk. Maar aan de andere kant, Ilse zal vroeger uit bed gehaald worden dan normaal. En Ilse reageert niet altijd even fijn op geforceerd ontwaken..... En na het wakker worden mag ze normaal gesproken lekker in huis rondlopen en spelen. Nu zal het echter zo zijn dat Ilse direct na wakker worden en eten in het autostoeltje gaat omdat we anders ’s avonds te laat op de bestemming gaan aankomen. Heel anders dus dan haar normale ritme en we maken ons ook wel een beetje zorgen over hoe ze daarop reageert.
Gelukkig is Ilse een makkelijk en lief meisje, maar ja, dat is volgens ons omdat we haar voldoende rust en regelmaat (en veel liefde en plezier) geven. We hopen dat die basis voldoende is om een prettige reis met haar te hebben.

Ilse aan de pasta...

Met tomatensaus natuurlijk!

Ilse is op dit moment de oudste in haar groep op de kinderopvang. Zodra een kindje anderhalf jaar is, kan lopen en één slaapje per dag heeft gaat ze over naar de volgende groep. Nu loopt Ilse al wel, maar ze heeft op enkele uitzonderingen na nog altijd twee slaapjes per dag. Bij elkaar goed voor zo’n 3 a 3,5 uur slaap. Als ze één slaapje heeft, wat heel soms voorkomt als ze ’s ochtends pas laat wakker wordt, slaapt ze ook ongeveer 3 uur.
Haar vriendinnetje Noemi, waarmee ze lang in de zelfde groep heeft gezeten, is al naar de volgende groep. Het zou alleen al daarom leuk zijn als Ilse ook over zou gaan binnenkort. Daarnaast denk we dat het goed zou zijn voor Ilse als ze gestimuleerd wordt door kindjes die net zo oud of iets ouder zijn dan zijzelf is. Dat is op dit moment in haar huidige groep niet het geval. Als ze over gaat zal ze wel haar huidige leidsters missen. Want ze heeft een hele goede band met Sevcan, Silvia en Fatma. Als Ilse ’s ochtends wordt gebracht is het afscheid met mama altijd maar kort. Want zodra ze bij de één van deze leidsters op schoot zit lijkt het alsof ze mama al vergeten is.

Tot na de vakantie!
Sander.