- Weer eens over ontlasting, en Sinterklaas.

Ilse heeft weer ontlastingproblemen. Ze houdt haar onlasting in totdat het echt pijnlijk wordt. Het vreemde is dat ze poepen nooit eng gevonden heeft en dat ze ook geen problemen heeft met op het toilet zitten. Ze eet en drinkt ook gezond. Maar toch heeft ze soms dagenlang geen ontlasting. Soms kan ze er niet meer van stil blijven zitten of staan, waarschijnlijk door de druk of aandrang. We hebben het idee dat er aan het einde van het darmkanaal iets vastzit wat er niet uit wil of dat ze het inhoudt omdat ze ergens last van heeft. Soms komt er wel iets langs maar echt voldoende ontlasting komt er nooit.
We hebben weer contact gehad met de kinderarts. Volgende week gaan we bij hem langs in het ziekenhuis. Nu hebben we klysma's gekregen, die vloeistof zorgt er voor dat de darmwerking niet meer tegengehouden kan worden en dat de ontlasting er uit komt. Ze vindt dat niet echt leuk, en we proberen er geen heisa van te maken. De kinderarts raadde ook aan er geen negatieve energie in te stoppen (onder fysieke dwang of met dreigen met straf). Best wel vervelend allemaal, er is weinig wat wij er zelf aan kunnen doen helaas.
Intussen hebben we dit nu 2 keer gedaan, ‘in goed overleg’ met Ilse hebben we haar er toch toe kunnen zetten dat we het mochten inbrengen. Al heel snel, binnen 2 a 3 minuten, begint het te werken en komt de ontlasting er uit. Ze vindt het wel wat pijnlijk en moet dan huilen. Maar daarna is het ook snel weer over en ze begint door te krijgen dat het er ook voor zorgt dat ze geen pijn meer in haar buik heeft. We hoeven het maar 3 of 4 keer te doen, dan zou alles er uit moeten zijn. Het gaat dus steeds iets makkelijker bij Ilse, maar het blijft niet leuk om te doen!

Er zijn ook wel leuke dingen natuurlijk, zoals de open dag van de brandweer	en van de politie.

De feestmaand komt er aan en we zijn al flink bezig met het plannen van alle festiviteiten. Zoals ieder jaar vallen Sinterklaas, de verjaardag en Kerst in een periode van drie weken. En ondanks dat Ilse cadeautjes en aandacht heel leuk vindt, willen we toch dat alles een beetje speciaal blijft.
Ilse heeft haar schoen al mogen zetten en ze heeft er kruidnootjes en een pietenpakje in gekregen van Sinterklaas. We zijn waarschijnlijk iets te vaak naar het bos geweest, want ze noemt de kruidnootjes steevast beukenootjes. Dit weekend gaan we naar de intocht van Sinterklaas kijken, eens kijken of ze het pietenpakje dan aan wil. Tot nu toe vond ze het leuk om er naar te kijken, maar aantrekken ho maar!
Het concept van schoentje zetten voor Sinterklaas begint ook steeds duidelijker te worden voor haar. We hebben namelijk nu één keer een schoentje gezet en moesten haar er dan de volgende ochtend weer aan herinneren. Maar toen we op donderdag zeiden dat we naar Sinterklaas zouden gaan kijken rende ze al naar haar laarsje om het buiten neer te zetten. Het lijkt iets meer te gaan leven.

Vlak voor slapen gaan nog even schoentje zetten!

Dit jaar komt er trouwens nog iets bij in deze feestdagenperiode, volgende week komt namelijk het nieuwe kamertje van Ilse. Ze krijgt een halfhoog bed met een trappetje en ze kijkt er al erg naar uit. Ook best een grote veranderingn die even goed gemanaged moet worden. Als het even meezit is het alleen maar leuk en slaapt ze prima in haar nieuwe bed. Maar als het tegenzit.....

Laatst was mama aan de telefoon met de verkoopster van het nieuwe bedje, papa was aan het werk en Ilse was even aan de aandacht ontsnapt. Komt plotseling Ilse de kamer inlopen met haar hele gezicht in een dikke laag vaseline! We gebruiken dat soms als vanwege verkoudheid ofzo haar neusje wat ruw is, en dan mag ze zelf een klein beetje vaseline er op smeren. Daar had ze nu dus ook wel zin in. Hele vingers vaseline op haar gezicht en in haar haar. Toen papa thuiskwam was alles weer schoon, alleen haar haar zat nog heel gek.... Niets wat een badje niet kon verhelpen. Aan één kant ook wel jammer, want als het verf was geweest waren het schitterende foto’s geworden!

Ilse weet al goed wanneer ze jarig is. Ze weet dat eerst Tycho (een vriendje uit de straat), dan Sinterklaas, en dan Ilse jarig is. En ze houdt netjes twee vingertjes omhoog als je vraagt hoe oud ze nu is en doet er een vinger bij om te zeggen dat ze drie jaar wordt.
Tycho is net iets ouder dan Ilse en dat merk je bijvoorbeeld an hoe hij al fietst. Ilse vind dat heel interessant met die trappers en zonder zijwieltjes. Ze is nu ook zo goed geworden op haar loopfiets dat ze een helm op mag. We hebben nog gedacht, “laten we nou niet zeggen dat ze een helmpje op moet vanwege de veiligheid, laten we zeggen dat ze een helmpje op mag omdat ze al zo goed kan fietsen”. Nou, dat werkte perfect. Mooie hard roze fietshelm op, en dan heel hard met de voetjes los van het fietsersheuveltje af. Supertrots is ze dan! Denk niet dat we nog zijwieltjes nodig zullen hebben als ze naar een echt fietsje gaat.

Papa voor de gek houden samen met mama

Bijna iedere dag merken we nu dat ze nieuwe dingen zegt of doet. Kleine dingen die ze daarvoor nog nooit eerder had gedaan of gezegd.
Zo zei ze gisteren opeens heel plagerig nadat ze naar de wc rende “Ik ben de eerste, jij nieieiet”. Of dat ze opeens bijna de hele tekst van een liedje kent. Of dat ze nu echt ‘logische’ gesprekken met ons voert. Het is jammer genoeg niet mogelijk om alles hier neer te zetten of te beschrijven hoe grappig het vaak is. Verder is Ilse een hele normale peuter/kleuter en daarom soms best een piepert. Dan wil ze niets, blijft zeuren dat ze iets wel wil wat ze niet mag of blijft de hele tijd om je heen dralen. Mama is natuurlijk vaak de hele dag bij haar en als Ilse dan zo’n bui heeft is zo’n dag best vermoeiend.
Vaak is het ook best wel weer grappig dat ze heel creatief toch haar zin bereikt en we daar met open ogen intrappen. Of dat we ons lachen niet in kunnen houden als we haar even vermanend toespreken omdat ze weer iets bedacht heeft waardoor ze wel doet wat zei maar toch niet helemaal wat je eigenlijk bedoelde..... Nou ja, het gaat dus allemaal prima met haar. We zitten een beetje met die ontlasting, maar dat lossen we ook wel weer op.

Een weekje later.....

We zijn een aantal dagen verder en zijn intussen naar het ziekenhuis geweest voor de ontlastingsproblemen. Er is zelfs een foto gemaakt en bloed geprikt. Geen pretje voor een meisje van bijna drie...
De kinderarts heeft veel advies gegeven. We hebben monsters moeten verzamelen van haar ontlasting. Of eigenlijk heeft Betty dat gedaan, en dat is geen fijn werkje.... We dachten dat het wel enige tijd zou duren voordat Ilse vaak genoeg ontlasting zou hebben voor alle monsters, maar uiteindelijk is het erg snel gegaan.
De kinderarts had namelijk ook nog een creme meegegeven met daarin een verdovende stof verwerkt. Hij dacht namelijk te zien dat Ilse een wat geirriteerde huid had en dat dat misschien de reden was waarom ze zelf de ontlasting inhoudt. En sinds we die creme smeren is de ontlasting iedere dag minstens één keer gekomen. Dus dat gaat nu hartstikke goed weer. Zelfs zo goed dat aan het eind van de dag, als de creme zijn werking al volledig heeft verloren, ze nu zelf weer de ontlasting laat komen. Hopen dat dit zo door blijft gaan.

Zelf doktertje spelen met opa en oma is veel leuker dan zelf patientje zijn!

Ook slaapt Ilse sinds drie dagen in haar nieuwe kamertje. Het is heel soepel verlopen. Er was geen gewenning nodig. We hadden het oude matrasje nog even niet weggedaan, als ze problemen zou hebben in het grote bed konden we dat matrasje nog in het kampeerbedje leggen als alternatief. Maar ze klimt heel trots het trapje op van haar halfhoogslaper en komt er ’s ochtends weer net zo soepel af. Ze vindt alles mooi, de kast, het bed, ze vindt haar dekbed mooi, ze vindt de kussens op haar bed mooi en ze vindt de kussens onder haar bed mooi. Ze is er erg gelukkig mee, dank je wel opa en oma voor de mooie kleurtjes!

We hebben ook de intocht van Sinterklaas gezien. Ze durfde eindelijk te zwaaien naar de pieten die voorbij kwamen op hun snelle jetski’s. Het was nog niet heel uitbundig, ze hield haar handje heel dicht bij haar gezichtje, vingertjes stevig tegen elkaar, en bewoog haar handje heel langzaam heen en weer. Alsof ze heel stiekem wilde zwaaien.

Sinds een paar dagen voor de officiele intocht van Sinterklaas kijken we samen naar het Sinterklaasjournaal. Ieder jaar wordt dit uitgezonden in de weken voor Sinterklaas. Het is echt zo leuk!
Ieder jaar worden de kinderen betrokken bij de verschillende verhaallijnen in het journaal. Dit jaar zijn de sleutels van het grote Pieten-huis kwijt omdat ze in het pepernotendeeg gevallen zijn. Dus er werd een oproep gedaan om als je sleutels tussen de pepernootjes in je schoen vindt ze weer terug te stoppen in je schoen zodat Sinterklaas ze weer mee terug kan nemen. Voor alle ouders is dit het sein om een oude sleutel bij de pepernoten te doen. En de kinderen zijn dan helemaal euforisch dat ze misschien wel een hele belangrijke sleutel hebben gevonden.
Ilse vindt het heel interessant om Sinterklaas en de Zwarte Pieten iedere dag in het journaal te zien, maar echt de verhaallijnen volgen kan ze nog niet. Dus dit jaar doen we nog niet mee, maar volgend jaar zullen we zeker met het verhaal meedoen. Misschien dat papa er nog wel meer naar uitkijkt op dit moment dan Ilse zelf.... Maar het is ook zo leuk!

De feestmaand komt er aan, we zullen dan zeker weer laten weten hoe ze alles heeft beleefd.

Tot volgende keer,

Sander.