- Het gaat weer snel.....

Ilse is sinds een week of drie flink meer gaan eten tijdens de maaltijden dan dat ze daarvoor deed. In een groot aantal van de oude berichten op deze weblog ging het er steeds over dat Ilse weer eens ziek was. Nu is ze al even niet meer ziek geweest en het lijkt er op dat dit tot gevolg heeft dat ze meer bijvoeding gaat nemen.
Tijdens het ontbijt eet ze meestal wel minstens een boterham weg en even daarna nog een hele peer of banaan. Dat was tot voor kort maar enkele hapjes. Tijdens de lunch eet ze meestal nog iets meer en daarnaast ook bijvoorbeeld nog roggebrood. Met het avondeten eet ze met ons mee. Afhankelijk van wat er op het menu staat eet ze van goed tot slecht.
Ze heeft nog een beperkte smaak, of anders gezegd, ze weet wat ze wel en zeker wat ze niet wil. Na het avondeten krijgt ze ook nog een hele kiwi, peer, appel of mandarijn en een bakje yoghurt. En gedurende de dag krijgt ze ook tussendoortjes, zoals crackers, rozijntjes, een appeltje, etc. We zitten onszelf soms te verbazen over hoeveel ze eet, we zeggen wel eens dat ze zit te eten als een bouwvakker! Ze heeft daar trouwens ook een gezonde bouwvakkerbuik van gekregen....

Ilse is zich flink aan het ontwikkelen. Ze ‘kletst’ de oren van je hoofd, en soms met een verontwaardigde toon alsof ze zich enorm stoort aan het feit dat we niet snappen wat ze allemaal zegt.
Ook motorisch is er zichtbare vooruitgang. Ze kan al een paar stappen aan de hand van papa of mama lopen. En de loopkar is het favoriete speelgoed geworden. Ze kruipt er naar toe, trekt zich op en loopt er dan achteraan totdat ze ergens tegenaan tot stilstand komt. Dan helpen wij haar weer door de loopkar bij te draaien zodat ze weer in een andere rechte lijn ergens heen kan lopen. Dit kan ze heel lang volhouden. Vaak vindt ze het maar niets dat wij met onze handen aan de speelkar zitten, maar ik denk dat dat vanzelf wel anders wordt als ze gaat begrijpen dat ze daardoor weer verder kan lopen.

Omdat ze dus aan de hand wat stapjes kan nemen hebben we ‘echte’ schoentjes gekocht voor Ilse. Ze had alleen nog maar heel slappe schoentjes. Nu dat Ilse echt gaat lopen heeft ze meer steun nodig en moeten de schoentjes natuurlijk geschikt zijn om op straat te lopen. De eerste dag was het een drama, ze vond het helemaal niets die dingen aan haar voeten. We hebben spelenderwijs de schoentjes af en toe even kort aangedaan, steeds iets langer. Na een dag was ze er aan gewend. Papa had het genoegen om als eerste met Ilse aan de hand buiten een stukje te wandelen (bij elkaar toch zo’n 20 meter….).

Ilse had de eerste paar maanden erg weinig haar. Dat is intussen wel goedgekomen, zodanig zelfs dat we het tijd vonden voor een bezoekje aan de kapper. Even de uitschieters er af halen en in de nek de boel een beetje recht knippen. We weten niet waarom, maar Ilse weigerde mee te werken om een cape aan te doen. Zodra die in de buurt kwam maakte ze zeer duidelijk dat dat ding niet om mocht. Uiteindelijk is ze dus zonder cape geknipt. Hieronder zie je trouwens de foto die op de kinderopvang door de fotograaf is gemaakt. Mama vindt ‘m erg leuk (waarschijnlijk vindt ze alles leuk als Ilse er op staat), papa vindt ‘m erg oubollig. Maar goed, wel leuk dat de foto is gemaakt!

Sander.